သုိ႔ -
ခ်စ္ရပါေသာ
မကလ်ာ
ဒီစာကုိေရးေတာ့ သန္းေခါင္ေက်ာ္ညဥ္႔နက္ ေက်းငွက္ေတြ
အိပ္တန္းတက္ေနျပီ မကလ်ာ....
၀န္းက်င္တခုိမွာ အရာရာပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့
အေရာင္ေတြ ၾကီးစုိးေနေပမယ့္...
မကလ်ာ ရဲ႕ ခုႏွစ္ေဆာင္
တုိက္ခန္းေလး က ျပာလဲ့လွပေနေလရဲ႕....
(၁၆)ဆက္ေျမာက္အေမရိကန္သမၼတ ေအဘရာဟမ္လင္ကြန္း
ငယ္စဥ္အခါက သူ႔ဘ၀တုိးတက္ေရးအတြက္
လမ္းေဘးမီးတုိင္ေအာက္မွာ စာေရးစာဖတ္ျပဳခဲ့ရသတဲ့....
ကၽြန္ေတာ့ႏွလုံးသားေရးတုိးတက္ဖုိ႔
ကၽြန္ေတာ္လည္း လမ္းေဘးမီးတုိင္ကုိ အသုံးျပဳေနရတယ္ မကလ်ာ...အေၾကာင္းျပခ်က္ေျခေျချမစ္ျမစ္မရွိေပမယ့္ ....
" လြမ္းတယ္ မကလ်ာ..."
မကလ်ာရဲ႕ အျပာေရာင္ဖဲၾကိဳးေလးနဲ႔ကၽြန္ေတာ့ႏွလုံးသားကုိ
ခ်ည္ေႏွာင္လွည္႔ပါ....
မကလ်ာရဲ႕ အိပ္မက္ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့ကုိ
ျဖတ္သြားျဖတ္လာေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေထာင့္
တစ္ေနရာက ပါ၀င္ပတ္သက္ခြင့္ျပဳေပးပါ....
အျပာေရာင္ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး နမိတ္ကုိေဆာင္သတဲ့....
အျပာေရာင္ၾကိဳက္တဲ့မကလ်ာကေရာ
ကၽြန္ေတာ့ေႏြရင္ခြင္ကုိ ျငိမ္းေအးေစမွာလား....
ၾကားရဲ႕လား မကလ်ာ....
ၾကယ္ေလးေတြ ဖ်ဳိးဖ်ဳိးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေၾကြတဲ့အသံကုိ
ၾကားပါရဲ႕လား....
အဲဒါေကာင္းကင္ၾကီး ငုိေၾကြးေနတဲ့ အသံေပါ့....
အရာရာကုိ သိမ္ငယ္စုိးရြံ႕တဲ့စိတ္က ငယ္ထိပ္ထိ
ေဆာင့္တက္လာတယ္....
ခ်စ္သူကုိ " ခ်စ္တယ္ " ေျပာဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့လွ်ာေတြဘာေၾကာင့္
" ထစ္အ " ေနရတာပါလိမ့္...
မကလ်ာရဲ႕ အႏုပညာျပကြက္ေတြေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့
ကံၾကမၼာက ေလးတဲြ႕ဖင့္ႏဲြ႕....
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကုိယ့္ဒဏ္ရာ ကုိယ္ လွ်ာနဲ႔ျပန္လ်က္ေနရတဲ့
သားေကာင္ေလး တစ္ေကာင္ လုိျဖစ္ေနေလရဲ႕...
" အလြမ္း" ဆုိတာ ေလျပည္ေသြးရင္ေတာင္ လႈးလြန္႕ လႈပ္ခတ္
ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလး...ကၽြန္ေတာ့အလြမ္းေတြ
အညွာမခုိင္ခ်င္ေတာ့ဘူး မကလ်ာရယ္....
ကၽြန္ေတာ္က ေမတၱာနည္းရပ္၀န္းက အေရာင္အဆင္းမရွိတဲ့
သစ္ေျခာက္ပင္ပါ....
အရိပ္မဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လုိေကာင္က
မကလ်ာ ကုိ ဘယ္လုိ ေနကာ....မုိးကာေပးႏုိင္မွာလဲ....
ေတြးရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့သံေယာဇာဥ္ေတြ ထက္ပုိင္း
ျပတ္က်ခ်င္လာတယ္....
အိမ္ေျခယာမဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ " ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ " သီခ်င္းကုိ
ဆုိေနရတာ အားနာစရာပါ မကလ်ာ....
ကၽြန္ေတာ္က -
ေႏြလည္းေႏြ....
မုိးလည္းမုိး မုိ႕...
ေဆာင္းလည္းေဆာင္းေၾကာင့့္္ ....အျမဲတေစ ေၾကာင့္က်
ေနရတဲ့ဘ၀နဲ႔ အညတရေတေလေလးေပါ့....
ေတစရာရွိရင္ " " ေတ" ပစ္လုိက္ဖုိ႔...
ေနစရာရွိရင္ " ေန " ပစ္လုိက္ဖုိ႔...
ငတ္စရာရွိရင္ " ငတ္" ပစ္လုိက္ဖုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့
ကၽြန္ေတာ္လုိေကာင္က-
ခ်စ္စရာရွိတာ " ခ်စ္" ပစ္လုိက္ဖို႔..
လြမ္းစရာရွိတာ " လြမ္း" ပစ္လုိက္ဖုိ႔...
ဘာေၾကာင့္မ်ား တြန္႔ဆုတ္ေတြေ၀ ေနရတာလဲ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း လူငယ္ ပဲ မကလ်ာရဲ႕....
ဂၽြန္ေဖာက္(စ္) လုိ မုဆုိးဒူးေထာက္ ဆူးမေၾကာက္...
မီးပင္လယ္ကုိ ျဖတ္ကူးခ်င္တာေပါ့...
အခုေတာ့ ....
ကၽြန္ေတာ္က စည္းသုံးတန္ေတာင္ အတားမခံႏုိင္ပါလား...
ရည္ရြယ္လုိက္....ပ်က္က်လုိက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ အဆင့္က
ပလက္ေဖါင္းထက္ ပုိမျမင့္ႏုိင္ေသးပါဘူး....
ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ခြင့္ရဖုိ႔ တေရးႏုိး အိပ္မက္ေတြနဲ႔ သည္းသည္းလႈပ္
ၾကဳိးစားဖူးပါရဲ႕....
ကၽြန္ေတာ့ သံေယာဇာဥ္ဦးမွာ စံပယ္ဖူးေတြလည္း ရုတ္ရုတ္
ေထြးေထြး ေၾကြခဲ့ဖူးေလရဲ႕....
ကၽြန္ေတာ့ ဆႏၵ ေတြ ဘယ္ေသာအခါမွ ရာႏႈန္းျပည္႔ႏုိင္ပါ့မယ္....
မကလ်ာရဲ႕ ဘ၀ စာမ်က္ႏွာမွာ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ကုိ
တစ္ေၾကာင္းျခစ္မ်ဥ္းနဲ႔ ပိတ္ဆုိ႕ကာဆီးထားတာ ရင္နင့္စရာ...
မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးေလာက္မွ စိတ္မ၀င္စား
ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လုိေကာင္က.....မကလ်ာကုိ စေတြ႕တဲ့ေန႔မွာ
မနက္စာေတြ သုိးသြားခဲ့တာဟာလည္း ရင္နင့္စရာပဲေပါ့...
မီးကုိစေတြ႕တဲ့ ကမ ၻာဦးလူသားလုိ.... အခ်စ္ကုိစေတြ႕ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့စိတ္ေတြ ျပာေလာင္ခတ္လုိက္တာ မကလ်ာရယ္...
"က" ၾကီးနဲ႔စတဲ့ "" ကံၾကမၼာ" ကုိ အံၾကိတ္ေရးခဲ့ရတဲ့ ေကာင္က
ဗ်ည္း (၃၁) လုံးကုိ ေျခစုံကန္ျပီး "အ"ခ်စ္္ အေၾကာင္းကုိ
ဘယ္ေျပာရဲပါ့မလဲ...
မကလ်ာရဲ႕ သုံးရာသီအလွဘြဲ႔ထဲ မွာ ကၽြန္ေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြ
ပက္လက္ေမ်ာေနမိတယ္....
ေႏြရက္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့ ရင္ထဲေျခြလွည္႔ပါ...
မုိးဦးေလဦး ကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ႏွလုံးသားထဲ သြန္းေလာင္းလုိက္ပါ...
မကလ်ာရ႕ဲ ေဆာင္း မွာ ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ႏွင္းနဲ႕အတူ
ေအးခဲပါေစေတာ့....
ကၽြန္ေတာ္က တစ္ရြာသား အညတရ ေတေလေလးပါ မကလ်ာရယ္...
ကံက်ဴိး၊ကံေၾကေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ ဆုိင္းထမ္းရင္း ရည္ရြယ္ရာမဲ့
ေလလြင့္ေနခဲ့လုိက္တာ....
အခုဆုိ သံဖိေနာင့္မွာ ဓါးရာ၊လွံရာေတြေတာင္
"" ေဇာင္း " ထ ေနခဲ့ေပါ့...
အလြဲဆုံး အခ်ိန္ခံခဲ့ရတယ္ ဆုိရင္လည္း...
အဲဒီလုိ မရွိခုိးႏုိး မၾကည္႔ပါနဲ႔ လား မကလ်ာ....
ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ေနရုံက လဲြရင္ မကလ်ာရဲ႕ ဆံႏြယ္တစ္စကိုေတာင္
မျပစ္မွားရက္ခဲ့ပါဘူး....
မကလ်ာ ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ တစ္ခါသုံးပု၀ါစေလးကုိေတာင္မွ
မနမ္းရက္၊ မရႈိက္ရက္နဲ႔ ဘ၀ တစ္သက္စာ သိမ္းထုပ္ထားတဲ့
ေကာင္ပါ....
ခုႏွစ္ေဆာင္ အျမင့္ ကုိ ေမာ့, ေမာ့ၾကည္႔ရတာ ရင္ဘတ္နာလြန္းလုိ႔ ....
မကလ်ာရဲ႕ အရိပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ...ကၽြန္ေတာ့ "" ေျခေအး၀မ္းေယာင္
လမ္းေလး " ထဲ တစ္စကၠန္ ့ေလာက္စြန္႔ၾကဲ ေပးေစခ်င္လုိက္တာ....
မကလ်ာေထြးထုတ္လုိက္တဲ့ ပီေကေလာက္မွ ရန႔ံမရွိပဲနဲ႔
ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဆုပ္တစ္ခဲ ပြင့္ခ်င္ေနရတာလဲဲ ....
အခုတစ္ေလာ...
မရည္ရြယ္ပါပဲနဲ႔ ကဗ်ာေတြေရးျဖစ္လာတယ္ မကလ်ာ...
" အခ်စ္နဲ႔တုိ႔ထိမိသူတုိင္း ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာၾကတယ္ " ဆုိတဲ့
ပေလတုိရဲ႕ စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ အၾကြင္းမဲ့ေထာက္ခံလုိက္တယ္...
မကလ်ာ ကုိ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ သတိရလာတုိင္း
" အုံ႔ပုန္းခ်စ္" သီခ်င္းကုိ လူမသိ သူမသိ ညည္းေနရတဲ့
ဘ၀ကုိလည္း ႏွစ္သက္တတ္လာခဲ့ျပီ....
ဒါေပမယ့္ မကလ်ာရယ္...
ပလက္ေဖါင္းေပၚက လမ္းေတေလ တစ္ေယာက္ရဲ႕
ေရႊရည္စိမ္ညခ်မ္းေတြက ဘယ္ႏွစ္ရာသီမ်ား စိမ္းစို
လန္းဆန္းႏုိင္မွာမုိ႔လဲ.....
ငွက္ကေလးေတြ ေတာင္ အိပ္တန္းျပန္ခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ
မဟုတ္လား....
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္သင့္ပါျပီမကလ်ာ....
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းနဲ႔အနားသတ္ထားတဲ့ "" ေငြပင္လယ္ " ျမိဳ႕ေလးကုိ
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ရေတာ့မယ္...
ကုိင္းညြတ္ေနတဲ့ စံပယ္ရုံတုိ႔ရဲ႕ တီးတုိးေရရြတ္ေနတဲ့
သံေ၀ဂတရားသံေတြေအာက္မွာ ရုိက်ဴိးသိမ္ေမြ႔စြာ ခုိလႈံရင္း
မကလ်ာနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းအရာေတြကို သတိရေနမွာပါ....
ႏွလုံးသား ရႈခင္းရႈေမွ်ာ္မွာ အၾကင္နာေတြ ရႊန္းရႊန္းေ၀ခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္...
တစ္သက္တာ ေရာင့္ရဲခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အၾကည္႔တစ္စုံအတြက္ မကလ်ာကုိ
ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ....
" နာတတ္သူ အတြက္မွ ဒဏ္ရာမည္တာပါ " မကလ်ာ....
မကလ်ာရဲ႕ အၾကည္႔ေတြ ကၽြန္ေတာ့အေပၚ ေသြးရုိးသားရုိး
ဖိတ္စင္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါေစေတာ့....
ခြင့္လႊတ္ပါမကလ်ာ....
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ့ကုိ ပစၥည္းမဲ့၀ါဒနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ရဲရဲေတာက္ခြင့္
ျပဳလိုက္ပါ....
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ခ်စ္သူရဲ႕ သံသယအစြန္းအထင္းေတြနဲ႔
သံေခ်းတက္ရမယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းမၾကဳံခ်င္ပါဘူး....
(ကၽြန္ေတာ္က ကုိယ့္အဆိပ္နဲ႔ ကုိယ္ျပန္ပိတ္မိေနတဲ့ ျမွားတစ္စင္းလုိမ်ဳိး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မီးက်ဳိးေမာင္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့ျပီ....)
ေတာအုပ္နဲ႔ ေတာင္ၾကားလမ္းသြယ္ေလးကို ျဖတ္သန္းျပီး
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္....
ကၽြန္ေတာ့အျပန္ခရီးလွပ သလုိ ....မကလ်ာရဲ႕ သြားလမ္း လာလမ္းလည္း
ေျဖာင့္တန္းပါေစ.....
ေရႊအုိေရာင္သံေယာဇာဥ္ေတြနဲ႔ ညွဳိ႕ငင္ ရစ္သုိင္းထားတဲ့ လမ္းေတေလ
ဘ၀လည္း ျဗန္းျဗန္းကြဲခဲ့ျပီးပါျပီ....
(မကလ်ာရဲ႕ အၾကည္႔ေတြက " ရဲ" ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မာနေတြ ခ်င္းခ်င္း
" နီ" ရေတာ့တာေပါ့.....)
" ေတြ႕ဆုံျခင္းထက္ ခဲြခြါျခင္းေတြလွပဖုိ႔ " ကမ ၻာ ျပဳမုိးေတြ တစ္မ၊
ႏွစ္မ ေလာက္ ရြာခ်ေစခ်င္လုိက္တာ မကလ်ာ....
မကလ်ာရဲ႕ ေႏြဦးပုံျပင္ထဲက ညစ္စုတ္စုတ္ လမ္းေတေလေလး
တစ္ေယာက္ကုိ မၾကာခင္ေမ့ေပ်ာက္သြားမွာပါ....
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သီခ်င္းေလးေတြညည္းရင္း....
ကဗ်ာေလးေတြေရးရင္း....မကလ်ာကုိ သတိရေနမွာေပါ့....
စံပယ္ရြက္ေတြေတာင္ပံခတ္သံ သဲ့သဲ့ကုိ နားဆင္ရင္း မကလ်ာရဲ႕
ရယ္သံဖြဖြေလးကို ခုံမင္ျမတ္ႏုိးစြာေပြ႕ဖက္ထားဦးမယ္.....
ျပီးေတာ့....
သဲေသာင္မြမြတစ္ေနရာမွာ မကလ်ာရဲ႕ နာမည္ေလးကို ပန္းကႏႈတ္နဲ႔
လွပ ရီေ၀စြာ သုိင္း၀ုိင္းခ်ဲ႕ထြင္ ေရးျခစ္လုိက္....
မကလ်ာရဲ႕ ခုႏွစ္ေဆာင္ တုိက္ခန္းကုိ ေရာ္ရည္မွန္းဆျပီး သဲျဖဴလြလြနဲ႔ ဖန္ဆင္းလုိက္နဲ႔ အလြမ္းေျဖေနမွာေပါ့....
ေနာက္ေတာ့လည္း....
"အခ်ိန္နဲ႔ ဒီေရဟာ အရာရာကုိ တုိက္စားသြားမွာပါ...."
တစ္မုိးေသာက္ျပီ မကလ်ာ....
မၾကာခင္မွာ ေနျခည္လဲ့လဲ့ေလး ကြန္႕ျမဴးလႈပ္ခတ္လာေတာ့မယ္.....
မကလ်ာ ဆုိတဲ့ အခ်စ္ပင္လယ္ျပင္ၾကီးထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေက်ာက္ဆူးကုိႏႈတ္....
အလြမ္းတစ္အုပ္နဲ႔ အိမ္အျပန္ ရြက္လႊင့္သင့္ျပီ.....
ေနျခည္ေႏြးေႏြးေလ မကလ်ာရဲ႕ ပါးျပင္ႏုႏုကုိ တုိးလွ်ဳိး
ညြတ္ႏူးစြာ လုလုေထြးေထြးနမ္းဆြတ္ခ်ိန္ မကလ်ာ ႏုိးထ
လာမယ္....
အဲဒီအခါ မကလ်ာရဲ႕ ခုႏွစ္ေဆာင္ဘုံျမင့္ကုိ ခ်ိတ္ဆက္
သြယ္တန္းထားတဲ့ အျပာေရာင္ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးမွာ
အလြမ္းေတြ တခၽြင္ခၽြင္သာေနမယ့္ ေဟာဒီစာကုိ ေတြ႔ရမွာပါ....
ဒါေလာက္ပါပဲ မကလ်ာ....
ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ ေမွာ္ဆရာရ႕ဲ တစ္၀က္တစ္ပ်က္
လွည္႔ကြက္လုိ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ ခ်ည္းပါပဲ.....
ကံေၾကြး ကံၾကြင္း ရွိရင္ ကမၻာ တစ္ျခမ္းနင္းျပီး ျပန္လာခ်င္ေသးပါရဲ႕....
" မွန္တာေျပာသစၥာ " တစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ မကလ်ာ....
" ထုိသစၥာ စကားသာမွန္ကန္ပါက မကလ်ာတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ
ေရလုိေအးျမ....ပန္းလုိလွပ ႏုိင္ပါေစ " ေၾကာင္း ဆုေတာင္းလွ်က္.....
မကလ်ာ ကုိ
ခ်စ္တဲ့
No comments:
Post a Comment