အေ၀းေျပး ျပဇာတ္

  ကုိယ့္ နာမည္ ကုိယ္
ေခါင္းစဥ္တပ္ ျပီး
ေၾကာ္ျငာေနရတဲ့ ဘ၀မွာ
ခင္ဗ်ား သံသယေတြက
ကၽြန္ေတာ့ ဇာတ္၀င္ခန္းကုိ
ဆင္ဆာျဖတ္ႏုိင္လြန္းတယ္....

ဘယ္အေၾကာင္းအရာမွ
အလဟသ ပြင့္ခဲ့တာမရွိ .....

ကၽြန္ေတာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ့အက္ေၾကာင္းရာနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္စီးေနတာပဲ....

ကုိင္းဖ်ားကုိင္းနားမွာ "နား" ဖုိ႔
"အား" မလုိဘူး
"အကင္းပါးမႈ" ပဲလုိတာ...

မေန႔က အတိတ္က
ဒီေန႔စိတ္ကုိ အရိပ္က်လုိ႔
ရက္ဆုတ္ျပကၡဒိန္ ကုိ
တစ္ရြက္ေျခြခ်လုိက္ေတာ့
စိတ္အဆုိင္အခဲဟာ
စီးကရက္မီးခုိးလုိ
ပါးပါးေလးလြင့္သြားတယ္....

အသက္အရြယ္အရ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ကုိင္းညြတ္ဖုိ႔
သတ္မွတ္ရည္စူးလာသူ....

ကၽြန္ေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံအရ
ဘ၀ကုိ ၀ါးျမဳိထားေသာ ဒဏ္ရာမ်ား...

ကၽြန္ေတာ့ "ရင္" ဟာ
အကူးအခတ္မ်ားတဲ့ ပင္လယ္....

တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားမွာ
အသံေတြဟာ တုန္ရီအက္ကဲြ
အသက္အရြယ္အရ
ကၽြန္ေတာ္ သီဆုိေနရေသာသီခ်င္းဟာ
ဖီးလ္ေကာလင္း ျပီး ဖီးလ္ေကာလင္း....

မုိက္ရူးရဲစိတ္နဲ႔
ေသမင္းထိပ္ပုတ္ကိစၥ  ဟာ
က်န္ေနရစ္ေသာ
အေ၀းေျပးမုိင္တုိင္...

ကၽြန္ေတာ့အသက္အရြယ္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ အသားက်၀တ္စားဆင္ယင္လုိ႔
သည္းခံျခင္းပါရမီေတြ ေရျမင့္လာခဲ့ေတာ့
အခုဆုိ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ဘယ္လုိစိန္ေခၚမႈမ်ဳိးကုိမဆုိ
ျပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ခဲ့ပါျပီ....။    ။



(လင္းသက္)

မွတ္ခ်က္။   ။ ( အကုိၾကီးကုိေက်ာ္ႏုိင္ ၏ (၅၅)ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔ အတြက္ 

အမွတ္တရေရးျဖစ္ပါသည္။ ။)