Wednesday, July 3, 2013
"ရင္ဘတ္ျဖတ္စ" (၁.၁/၂)
ေနတစ္ကြင္း ၊ မီးတစ္စ
ျမဳိခ်ထားတဲ့
ရန္ကုန္ေႏြက
မုိးၾကိဳေနာက္က်လုိက္တာ....
ရင္ဘတ္ေဟာက္ပက္နဲ႔ ကမၻာ ၾကီးထဲက
သံေခ်ာ္ပူ မ်က္ရည္ေတြ
စိမ့္....ယုိ....စီး....က်
ငါတုိ႕ ရသင့္တာထက္
ကုိးဆယ္ဆ သာေနတယ္....
ဒီလုိနဲ႔
ေႏြ တန္ခူးကုိ
မုိးအတု နဲ႔ ကာရံလုိက္ေတာ့
ပိေတာက္ပါးပါး လိမ္းက်ံထားတဲ့
ရန္ကုန္ သၾကၤန္က
ေရစုိခံ မိတ္ကပ္ေတြနဲ႕
အညွီအေဟာက္ မ်ားလြန္း....
" ေသြးနဲ႕ကုိယ္ ၊ သားနဲ႔ကုိယ္" ဆုိတဲ့စကားမွာ
သူတုိ႕ ရမၼက္ေတြ
အကူးအခတ္ မ်ားလုိက္ပုံမ်ား
ထုသား ေပသားကုိ က် လုိ႕....
ရုိးရုိးသားသား ပြင့္လင္းဖုိ႕႔
ဘာအတြက္မွ
ငါ့လွ်ာေတြ
တြန္႕ဆုတ္ ေတြေ၀ ေနစရာမလုိဘူး....
မွ်ားလာတဲ့ ရနံ႕ ကုိ
အာရုံမွာ မခ်ိတ္မီ
ေတာက္ထုတ္ပစ္လုိက္ေတာ့
လြင့္လာတဲ့ " kiss me quick" ပန္းေတြ
မုိးျခိမ္းသံ လုိ
ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူး ခါယမ္း သြားတယ္...။ ။
(လင္းသက္)
17.4.2011
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment