တစ္ညလုံးခဲေနတဲ့ ေခါင္းထဲမွာ သူ႔ပုံရိပ္ေတြ ရစ္၀ဲေနတယ္…
ကုိယ္ပူရွိန္က ၁၀၃ဒီဂရီ…ဒုကၡေတြက ညလုံးေပါက္ ေလးတိ ေလးကန္ စီးဆင္းေနဆဲ….သတိရတယ္ကြယ္…ကုိယ့္ရဲ႕ ညေရး ညတာ မီးပြင့္ေလး
ေအာက္မွာ သူ႔ဓါတ္ပုံက ျပာလဲ့လွပ…. ဒီလုိညမ်ားစြာကုိ ကုိယ္ဟာ တကုုိယ္ေရ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတာေပါ့...ၾကားေယာင္လုိက္…ျပဳိလဲလုိက္နဲ႔…
သူ႔ ရယ္သံ တုိးဖြဖြေလးေတြက ကုိယ့္နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္……
ကုိယ္ သံေယာဇဥ္ျဖတ္မွ ျဖစ္မယ္…..
ေဆးလိပ္ျဖတ္မွ ျဖစ္မယ္….
ကုိယ္ အထိန္းအကြပ္မဲ့ခဲ့တာ ၾကာျပီေပါ့….ေတြးရင္းနဲ႔ ရင္ဖုိလႈိက္ေမာ……
ဒီမနက္ အမွတ္မထင္ သူ႔ကုိျပန္ျမင္ေတာ့လည္း…ကုိယ့္ဒဏ္ရာ
ေတြဟာ အကင္းမေသနုိင္ေသးေၾကာင္း စိတ္ပ်က္နားလည္…သစ္ရြက္
ခတ္သံတုိးသဲ့ေလး…သက္ျပင္းခ်သံဖြဖြေလး....ျပီးေတာ့...ႏွင္းဆီပြင့္သံ
ေ၀ေ၀ေလး…ယုတ္စြအဆုံး၊ ကုိယ့္ပါးျပင္ေပၚ... သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးလွလွ
ပပ ေၾကြက်သံကအစ...ကုိယ့္အိပ္မက္ေတြဟာ တေရးႏုိးသံေယာဇဥ္…
ဘ၀ဟာနက္နဲေပမယ့္ ကုိယ္ အံခဲ ေက်နပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္…ကုိယ့္အနာဂါတ္
တစ္ခုလုံး…သူ႔အျပဳံးေလးထဲ ပစ္ခ်ခဲ့ဖူးတယ္…
ကုိယ္သိပါတယ္…တစ္ခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔တစ္ေန႔က...
ကုိယ့္ပုခုံးေပၚ သူ႔ပါးအပ္ေတာ့ ကုိယ့္ စိတ္ေတြဟာထုိင္းမႈိင္းေလးလံ...
ျပီးေတာ့…တူႏွစ္ကုိယ္ႏႈတ္ဆက္သံေတြေလထဲ၀ဲပ်ံ...အသည္း ကဲြတယ္
ဆုိေပမယ့္…ကုိယ္အံခဲ ေက်နပ္ခဲ့တယ္…. ကုိယ့္ဘ၀ကုိ လုံးလုံးလ်ားလ်ား
ေက်နပ္လုိက္ဖုိ႔ ဘယ္သခၤါရတရားမွ မွ်တစရာမလုိအပ္ေတာ့ပါဘူး…
ဒီသံေယာဇဥ္တစ္ခင္းစာေလးကုိပဲ....ကုိယ့္မွာ ပ်ဳိးခဲ့ရတာ ဥပါဒ္ေတြ
သင့္လုိ႔....ကုိယ္စိတ္နာသင့္သလား....မေတြးရက္ခဲ့...မေ၀းရက္ခဲ့....ျပီးေတာ့....
မ ေထြး ေပြ႕ ရက္ ခဲ့.....
ျပီးေတာ့လည္း....ကုိယ္ရည္စူးရာ ေရႊ၀ါဖူးသစ္ေလး.....
ခုဆုိ......
ေတာ္ရာမွာ ေမႊး ေန ေလ ရဲ႕.....။ ။
(လင္းသက္)
14.10.2011 ( 11း 05 AM)
No comments:
Post a Comment