Monday, July 1, 2013
ငါ့ ကုိယ္ပုိင္ ျပက္လုံး
" ေရွးေရွးတုန္းက " နဲ႔စတဲ့
ပုံျပင္ေတြကို
ေရွးမူမပ်က္ ေခါက္သိမ္းထားလုိက္ရင္
ငါ့ အႏုပညာဟာ
တန္ဘုိး ပုိတက္လာဦးမွာလား....
အရႈံးေတြ ၀က္၀က္ကဲြတဲ့ ဒီဘ၀မွာ
ေနာက္ထပ္
ဘယ္လုိ အခါးဓါတ္မ်ဳိးမွ စိမ့္ထြက္စရာမရွိ....
သူတုိ႔ေျပာတဲ့ သီလေတြၾကားထဲ
ငါလည္း ျမက္မစားႏုိင္မွေတာ့
ဂူပိတ္ တရားက်င့္ေနရုံပဲေပါ့...
တြန္႔ဆုတ္ေတြေ၀ဖုိ႔
ဘယ္ကိစၥမွ
ငါ့မနက္ျဖန္ဆီ
ေျခလွမ္းမျပင္ၾကနဲ႔....
အဲဒီလုိ သတၱိေတြ
ဘ၀လုံးေပါက္ေအာင္ ကုိင္းညြတ္ဖုိ႔
ငါ့ပါရမီေတြ
တစ္ေတာလုံး ေ၀ ခဲ့ရတာေပါ့....
ခၽြတ္ခ်ဳံက် မာန ကုိ
အ၀ီစိထိ
ထုတ္ခ်င္းခတ္လုိက္ေတာ့
သူတုိ႔ တုံ႔ျပန္မႈမွာ
ငါ နားမလည္ႏုိင္တဲ့
ထပ္ညႊန္း ထပ္ကိန္း သီအုိရီေတြနဲ႔....
စိတ္ကူးေတြမႈတ္, မႈတ္ထုတ္တဲ့
အိပ္မက္ေတြက
လက္ေတြ႕မွာ
အစီးအနင္း မ်ားလြန္းလုိ႔
ငါ့ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ မာတိကာမွာ
ျပႆဒါး စာမ်က္ႏွာကုိ
ရုိးရာ သေကၤတေတြနဲ႔
နမိတ္ျပေပးစမ္းပါ့.....
ေနာက္ေတာ့လည္း
ငါ့ ဇာတာခြင္မွာ
ေနမ၀င္မီ မုိးအရင္ခ်ဳပ္တတ္တဲ့
ဓေလ့ထုံးစံေတြက
ကံက်ဳိး ကံပ်က္ေတြနဲ႔
သံေယာဇာဥ္ မကင္းခဲ့ျပန္ဘူး....
အဲဒီလုိ ေသြးရုိးသားရုိးလဲြေနတဲ့
မိန္ ရာသီဖြါး ငါ့ကုိ
ဘယ္္နကၡတ္မ်ဳိးနဲ႔မွ
စန္းယွဥ္ တည္႔မတ္လုိ႔ မရ....
ရွိသမွ်ရနံ႕ေတြနဲ႔
မီးကုန္ယမ္းကုန္ ပြင့္
ျပီးေတာ့မွ
နတ္၀ွက္ခံလုိက္ရသလုိမ်ဳိး.....
သူတုိ႔က်ားကြက္မွာ
ကင္းမေပါက္ခင္
ငါ့၀ီရိယေတြ
တပ္ဦးကၽြံေနတာမ်ဳိး....
အဆင္မေျပမႈ႕ေထာင့္ခ်ဳိးမွာ
ငါေခၽြးစုိ႔ခဲ့တဲ့
ေငြစ ေၾကးစ ၾကား
ဓါးသြားေတြ သြန္းဆစ္ထားတာမ်ဳိး....
မီးစာမကုန္မီ
ဆီအရင္ခန္းတာမ်ဳိး....
ျမွားမေရာက္ခင္
စစ္ကုန္သြားတာမ်ဳိး....
ဘယ္လုိပ်ံသန္းမႈမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္
ငါ့ေတာင္ပံမွာ
ေလးညႈိ႕ငင္သံေတြနဲ႔....
ထုိအဆီအေငၚမတည္႔မႈမ်ားအား
နံပါတ္စဥ္တပ္အျပီးတြင္
ခင္းက်င္းျပသ လုိက္သည္႔
" ကၽြန္ေတာ္က ဘ၀ကုိ မစီးမီ
ဘ၀က ကၽြန္ေတာ့ကုိ
ျမင္းလုိ စီးသြားေသာ "
ရုိးရာ ျပက္...လုံး....မ်ား။ ။
(လင္းသက္)
Labels:
ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment