သမရုိးက်

တဖ်စ္ဖ်စ္ေတာက္ေနတဲ့ အလြမ္းနဲ႔
တဆစ္ဆစ္ကုိက္ေနတဲ့ အေတြးဟာ
တစ္ေန႔တစ္ျခား ရင့္မွည့္ထြားႀကိဳင္းလာ...

အျမီးအေမာက္မတည့္ေသာ ရနံ႔ေတြကုိမွ
ေသြးသားေတာင့္တခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးမ်ား...

ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ျမွားတစ္စင္းလုိ
ရည္ရြယ္ရာမဲ့ ပစ္လႊတ္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကုိ
အေတာင္ခ်ဳိးထားရတာ ခါးသီးသက္မဲ့...
 
ႏွစ္လႊာေပါင္းထားတဲ့ ဘယ္သစ္ရြက္ကုိမဆုိ
အဲဒီက်ိန္စာေတြက စူးကုိ စူးလြန္းတယ္....

ဘယ္ဒဏ္ရာမဆုိ ေသြးထြက္သည္ျဖစ္ေစ
အတြင္းေၾကရုံေလးပဲ ျဖစ္ေစ
ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူးဆုိရင္
ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေအာင္ နာတတ္ၾကတာခ်ည္းပဲဆုိေတာ့...

ဖယ္ထားလုိက္စမ္းပါ...
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ဆီ ငင္ထားတဲ့
ၾကမၼာဆုိတဲ့ ခင္ဗ်ား ေလး ညဳွိ႕  အုိ ႀကီး ကုိ...

ကံနိမ့္ၿပီ မွ်ားသမွ် ငါးမွ်ားဟာ
ကုိယ့္ကုိပဲ လာျငိႏုိင္လြန္းတယ္...

ဒီအတုိင္းဆုိ
ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ္ျပန္မႈိင္းတုိက္လုိက္ရေတာ့မလုိ...

မနက္ျဖန္ရဲ႕ အပါယ္တံခါးေတြကုိ ဆဲြဖြင့္ၿပီး
အ၀ီစိပဲ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေျပးဆင္းရေတာ့မလုိ...

ထဲထဲ၀င္၀င္ေဖါက္ထြက္လာတဲ့ ေသာကေတြဆုိ
ဘုရားမႀကိဳက္၊ နတ္မႀကိဳက္လည္းပဲ
ကုိယ္ကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ေမ့ေသာက္ပစ္ေနက်...

ကုိယ့္ဒုကၡနဲ႔ ကုိယ္ဆုိတာကလည္း
ဘယ္အခ်ိန္၀တ္၀တ္ အသားကုိ က်လုိ႔...

အသစ္စီးရတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကသာ
ဖိနပ္ေပါက္လြန္းတာ...

ကုိယ္က ဒီလုိပါပဲ...
မနက္ျဖန္နဲ႔ ဒီေန႔ကုိ
ကူးခ်ည္၊ သန္းခ်ည္ အိပ္ေငြ႔ခ်တတ္သူၾကီးဆုိပါေတာ့...

ကုိယ္က ဒီလုိပါပဲ...
ထုိးသမွ် ဓါးခ်က္အားလုံးကုိ
ႏႈတ္ခမ္းေလးတြန္႔ၿပီး ျပဳံးျပတတ္သူႀကီးဆုိပါေတာ့...

ကုိယ္က ဒီလုိပါပဲ...
မရဲပဲ ကၽြဲျပဲစီးရတာကုိ မုန္းတတ္သူႀကီးဆုိပါေတာ့...

ကုိယ္က ဒီလုိပါပဲ...
ေသမင္းႏႈတ္ခမ္းကုိ ကုိယ့္အလြမ္းနဲ႔
ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ နမ္းတတ္ခဲ့သူႀကီးဆုိပါေတာ့...

ကုိယ္က ဒီလုိပါပဲ...
ပုံၿပင္ႀကိဳက္တဲ့ လူမုိက္ႀကီးဆုိပါေတာ့...

ကုိယ္က ဒီ လုိ ပါ ပဲ...

ကုိယ္က အဲဒီလုိေကာင္မ်ဳိးပါပဲ...

ရိုးရုိးသားသား မုိက္မဲရတာ ဇာတ္နာေပမယ့္
အေမွာင္ထဲမွာ ကန္းျပဖုိ႔ေတာ့
ဘယ္မ်က္လုံးမဆုိ ရဲပါတယ္...။ ။

(လင္းသက္)

၂၅.၈.၂၀၁၃

အေတြးအျမင္ စာစုမ်ား

 "အေတြးအျမင္ (၁) "

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအမႈဟာ သူရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ကုိယ္စားျပဳသလုိ....
သူ႔စကားလုံးေတြကလည္း သူ႔ရဲ႕ အဆင့္အတန္းကုိ ပုံေဖၚေပးေလ့ ရွိပါ တယ္....။

"အေတြးအျမင္ (၂)"

ရုပ္ကုိ ခဲြစိတ္ျပဳျပင္ျပီး အလွဖန္တီးႏုိင္သလုိ....
စိတ္ကုိလည္း ခဲြျခမ္း စိတ္ျဖာျပီး အက်င့္စရုိက္ကုိ
လွပေအာင္ ဖန္တီးယူႏုိင္ပါတယ္...။

"အေတြးအျမင္ (၃)"

လူအမ်ားစုက မွန္ၾကည္႔ျပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လွေအာင္ျပင္ဆင္ေလ့ရွိေပမယ့္....
စိတ္ကုိ ဖတ္ျပီး လွေအာင္ျပင္ဆင္တဲ့သူကေတာ့ ရွားပါတယ္...။

"အေတြးအျမင္ (၄)"

ဘ၀မွာ မီးစတစ္ဘက္၊ ေရမႈတ္တစ္ဘက္လူစားမ်ဳိးေတြမ်ားစြာ ၾကဳံခဲ့၊
ဆုံခဲ့ဖူးပါတယ္....
သူတုိ႔နဲ႔ ဆက္ဆံရတာ နည္းနည္းေလးမွ အမွားအယြင္း အတိမ္းအေစာင္း
မခံပါဘူး...
ကုိယ္တုိင္ အစြန္းလြတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

"အေတြးအျမင္ (၅)"

ျခဴသံပါေအာင္ ညည္းတြားတတ္တဲ့သူေတြေတြ႕ရင္
သူတုိ႔အစား ပင္ပန္း မိပါတယ္...
ညည္းတြားျခင္းဟာ ငုိေၾကြးျခင္း မည္တယ္ မဟုတ္ပါ လား....
အဲဒီလုိ ငုိေၾကြးေနမယ့္ အစား ခတ္မဆိတ္အိပ္ေနတာကမွ
ကုိယ့္ အတြက္ အက်ဳိးပုိရွိပါဦးမယ္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူတုိင္းမွာ အိပ္မက္လွလွမက္ခြင့္ရွိတယ္ေလ...။

"အေတြးအျမင္ (၆)"

ေလာကမွာ တာ၀န္ယူတတ္သူနည္းျပီး အခြင့္အေရးသမားေတြက
 ပုိမ်ားပါတယ္....
 "အခြင့္အေရး=တာ၀န္" ဆုိတဲ့ သီအုိရီကုိ
သူတုိ႔ေမ့ထားတတ္ေလ့ရွိပါတယ္...။

"အေတြးအျမင္ (၇)"

ကုိင္းဖ်ား ကုိင္းနားမွာ နားဖုိ႔ အားမလုိပါဘူး....အကင္းပါးဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ....။

"အေတြးအျမင္ (၈)"

ေလာကမွာ ပညာရွိေတြက ဓါးအိမ္က ဓါးတစ္လက္လုိပဲ
လုိအပ္မွ ထြက္လာျပီး၊ မလုိအပ္ရင္ ဓါးအိမ္ထဲမွာ သုိသိပ္
လွ်ဳိ႕၀ွက္ေနေလ့ ရွိပါတယ္....
ဒါေပမယ့္ သူမုိက္ေတြကေတာ့ ဓါးလြတ္လုိပဲ ဟန္ေရးတျပျပနဲ႔
 ေသြးၾကြလြန္းပါတယ္....။

"အေတြးအျမင္ (၉)"

လူတုိင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ဘ၀ဆုိတာ ရွိၾကပါတယ္....
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ကုိ ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူထံ
အငွားခ်ဖုိ႔ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ထားပါတယ္....
စာခ်ဳပ္သက္တမ္းကေတာ့ ဘ၀သက္ဆုံးတုိင္ဆုိပါေတာ့....။

"အေတြးအျမင္ (၁၀)"

ဘယ္ေလာက္ပဲပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္မုိက္ေနတဲ့ဘ၀ျဖစ္ပါေစ....
အေရာင္ရွိပါေသးတယ္...
အနည္းဆုံးေတာ့ အနက္ေရာင္....။

"အေတြးအျမင္ (၁၁)"

ကၽြန္ေတာ္ဘာေကာင္မွမဟုတ္ပါဘူး....မရွင္းလွ်င္ထပ္ေျပာပါမည္....
ကၽြန္ေတာ္ဘာေကာင္မွမဟုတ္ပါဘူး....အဲဒီလုိေျပာေနရတာကုိက....
ကၽြန္ေတာ္ဟာ "ဘာေကာင္မွမဟုတ္တဲ့ေကာင္" ျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ၾကြားရာ
ေရာက္ေနပါျပီ....။

(လင္းသက္)

29.10.2012

အင္တာဗ်ဴး

"  အမွန္တရားက လဲြျပီး
တစ္ျခား ဘယ္အေၾကာင္းအရာကမွ
ငါ့ကို အသက္ရႈမၾကပ္ေစရ"

ခင္ဗ်ားေမးခြန္းေတြမွာ
ခလုပ္ကသင္းမ်ားသလုိ
ကၽြန္ေတာ့လွ်ာကလည္း
အထိအခုိက္ မ်ားလြန္း...။

တစ္ခ်က္ပစ္၊ တစ္ခါထိ
ခင္ဗ်ား အၾကည္႔ေတြမွာ
ယမ္းခုိးတေ၀ေ၀နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့အေျဖေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ထားတယ္...။

ကၽြန္ေတာ့ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာပုရပုိဒ္မွာ
ခင္ဗ်ားမင္နီေတြ စြန္းထင္းေပလုိ႔...။

ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
အေငြ႕ေသစျပဳလာျပီ...။

၀ယ္ရင္းေစ်းထက္ တစ္၀က္ေလွ်ာ့ေရာင္းေပးလည္း
ကၽြန္ေတာ့ ဂုဏ္သိကၡာဟာ
အေရာင္းမသြက္ခဲ့ဘူး...။

ေနညဳိညဳိ ဆႏၵအလြန္မွာ
ကၽြန္ေတာ့မာနေတြ လွည္႔ျပန္သင့္ျပီ...။

ခင္ဗ်ား အခင္းအက်င္းကုိ
လူ႔က်င့္၀တ္ အထည္ပ်က္ၾကီးနဲ႔
ငဲ့ကြက္...ထိန္းကြပ္
ဦးညြတ္တယ္...။

ျပီးေတာ့
လည္ဆံတဖြါးဖြါးနဲ႔
ျခေသၤ့ခံ, ခံျပီး
ကၽြန္ေတာ္ျပန္မယ္...။

လုိအပ္လွ်င္
အိပ္မက္နံပါတ္ (၁၀၉၊၁၁၀) ကုိ
ကၽြန္ေတာ္မေသမခ်င္း
ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္...။  ။


(လင္းသက္)

မွတ္ခ်က္။  ။ ၁.၄.၂၀၁၁၊ ၆ဗဟုိရ္၊ ေလးေမာင္း၊ ညီအကုိမသိတသိအခ်ိန္တြင္
အရူးထျပီးေရးသည္။  ။ :P

သုိ႔

 

သုိ႔ -

ခ်စ္ရပါေသာ
မကလ်ာ

ဒီစာကုိေရးေတာ့ သန္းေခါင္ေက်ာ္ညဥ္႔နက္ ေက်းငွက္ေတြ

အိပ္တန္းတက္ေနျပီ မကလ်ာ....

၀န္းက်င္တခုိမွာ အရာရာပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ေနတဲ့ 

အေရာင္ေတြ ၾကီးစုိးေနေပမယ့္...

မကလ်ာ ရဲ႕ ခုႏွစ္ေဆာင္

တုိက္ခန္းေလး က ျပာလဲ့လွပေနေလရဲ႕....

(၁၆)ဆက္ေျမာက္အေမရိကန္သမၼတ ေအဘရာဟမ္လင္ကြန္း 

ငယ္စဥ္အခါက သူ႔ဘ၀တုိးတက္ေရးအတြက္

လမ္းေဘးမီးတုိင္ေအာက္မွာ စာေရးစာဖတ္ျပဳခဲ့ရသတဲ့....

 ကၽြန္ေတာ့ႏွလုံးသားေရးတုိးတက္ဖုိ႔  

 ကၽြန္ေတာ္လည္း လမ္းေဘးမီးတုိင္ကုိ အသုံးျပဳေနရတယ္ မကလ်ာ...

အေၾကာင္းျပခ်က္ေျခေျချမစ္ျမစ္မရွိေပမယ့္ ....
"  လြမ္းတယ္ မကလ်ာ..."

မကလ်ာရဲ႕ အျပာေရာင္ဖဲၾကိဳးေလးနဲ႔ကၽြန္ေတာ့ႏွလုံးသားကုိ
ခ်ည္ေႏွာင္လွည္႔ပါ....

မကလ်ာရဲ႕ အိပ္မက္ဇာတ္၀င္ခန္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ့ကုိ 
ျဖတ္သြားျဖတ္လာေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေထာင့္
တစ္ေနရာက ပါ၀င္ပတ္သက္ခြင့္ျပဳေပးပါ....

အျပာေရာင္ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး နမိတ္ကုိေဆာင္သတဲ့....

အျပာေရာင္ၾကိဳက္တဲ့မကလ်ာကေရာ  
ကၽြန္ေတာ့ေႏြရင္ခြင္ကုိ ျငိမ္းေအးေစမွာလား....

ၾကားရဲ႕လား မကလ်ာ....

ၾကယ္ေလးေတြ ဖ်ဳိးဖ်ဳိးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေၾကြတဲ့အသံကုိ
 ၾကားပါရဲ႕လား....

အဲဒါေကာင္းကင္ၾကီး ငုိေၾကြးေနတဲ့ အသံေပါ့....

အရာရာကုိ သိမ္ငယ္စုိးရြံ႕တဲ့စိတ္က ငယ္ထိပ္ထိ
ေဆာင့္တက္လာတယ္....

ခ်စ္သူကုိ "   ခ်စ္တယ္ "   ေျပာဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ့လွ်ာေတြဘာေၾကာင့္
"  ထစ္အ "   ေနရတာပါလိမ့္...

မကလ်ာရဲ႕ အႏုပညာျပကြက္ေတြေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့
 ကံၾကမၼာက ေလးတဲြ႕ဖင့္ႏဲြ႕....

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကုိယ့္ဒဏ္ရာ ကုိယ္ လွ်ာနဲ႔ျပန္လ်က္ေနရတဲ့ 
သားေကာင္ေလး တစ္ေကာင္ လုိျဖစ္ေနေလရဲ႕...

"  အလြမ္း"    ဆုိတာ ေလျပည္ေသြးရင္ေတာင္ လႈးလြန္႕  လႈပ္ခတ္
ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလး...ကၽြန္ေတာ့အလြမ္းေတြ
အညွာမခုိင္ခ်င္ေတာ့ဘူး မကလ်ာရယ္....
ကၽြန္ေတာ္က ေမတၱာနည္းရပ္၀န္းက အေရာင္အဆင္းမရွိတဲ့ 
သစ္ေျခာက္ပင္ပါ....

အရိပ္မဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လုိေကာင္က
မကလ်ာ ကုိ ဘယ္လုိ ေနကာ....မုိးကာေပးႏုိင္မွာလဲ....

ေတြးရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့သံေယာဇာဥ္ေတြ ထက္ပုိင္း
ျပတ္က်ခ်င္လာတယ္....

အိမ္ေျခယာမဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ "   ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ "   သီခ်င္းကုိ 
ဆုိေနရတာ အားနာစရာပါ မကလ်ာ....

ကၽြန္ေတာ္က -
ေႏြလည္းေႏြ....
မုိးလည္းမုိး မုိ႕...
ေဆာင္းလည္းေဆာင္းေၾကာင့့္္ ....အျမဲတေစ ေၾကာင့္က်
ေနရတဲ့ဘ၀နဲ႔ အညတရေတေလေလးေပါ့....

ေတစရာရွိရင္ " "  ေတ"    ပစ္လုိက္ဖုိ႔...
ေနစရာရွိရင္ " ေန "   ပစ္လုိက္ဖုိ႔...
ငတ္စရာရွိရင္ "  ငတ္"   ပစ္လုိက္ဖုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့ 

ကၽြန္ေတာ္လုိေကာင္က-
ခ်စ္စရာရွိတာ "  ခ်စ္"    ပစ္လုိက္ဖို႔..
လြမ္းစရာရွိတာ "  လြမ္း"    ပစ္လုိက္ဖုိ႔...
ဘာေၾကာင့္မ်ား တြန္႔ဆုတ္ေတြေ၀ ေနရတာလဲ...
ကၽြန္ေတာ္လည္း လူငယ္ ပဲ မကလ်ာရဲ႕....
ဂၽြန္ေဖာက္(စ္) လုိ မုဆုိးဒူးေထာက္ ဆူးမေၾကာက္...
မီးပင္လယ္ကုိ ျဖတ္ကူးခ်င္တာေပါ့...

အခုေတာ့ ....
ကၽြန္ေတာ္က စည္းသုံးတန္ေတာင္ အတားမခံႏုိင္ပါလား...

ရည္ရြယ္လုိက္....ပ်က္က်လုိက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ အဆင့္က 
ပလက္ေဖါင္းထက္ ပုိမျမင့္ႏုိင္ေသးပါဘူး....

ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ခြင့္ရဖုိ႔ တေရးႏုိး အိပ္မက္ေတြနဲ႔ သည္းသည္းလႈပ္ 
ၾကဳိးစားဖူးပါရဲ႕....

ကၽြန္ေတာ့ သံေယာဇာဥ္ဦးမွာ စံပယ္ဖူးေတြလည္း ရုတ္ရုတ္
ေထြးေထြး ေၾကြခဲ့ဖူးေလရဲ႕....
ကၽြန္ေတာ့ ဆႏၵ ေတြ ဘယ္ေသာအခါမွ ရာႏႈန္းျပည္႔ႏုိင္ပါ့မယ္....

မကလ်ာရဲ႕ ဘ၀ စာမ်က္ႏွာမွာ ကၽြန္ေတာ့နာမည္ကုိ 
တစ္ေၾကာင္းျခစ္မ်ဥ္းနဲ႔ ပိတ္ဆုိ႕ကာဆီးထားတာ ရင္နင့္စရာ...


မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးေလာက္မွ စိတ္မ၀င္စား
ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လုိေကာင္က.....မကလ်ာကုိ စေတြ႕တဲ့ေန႔မွာ 
မနက္စာေတြ သုိးသြားခဲ့တာဟာလည္း ရင္နင့္စရာပဲေပါ့...

မီးကုိစေတြ႕တဲ့ ကမ ၻာဦးလူသားလုိ.... အခ်စ္ကုိစေတြ႕ေတာ့ 
ကၽြန္ေတာ့စိတ္ေတြ ျပာေလာင္ခတ္လုိက္တာ မကလ်ာရယ္...

"က" ၾကီးနဲ႔စတဲ့ ""  ကံၾကမၼာ"   ကုိ အံၾကိတ္ေရးခဲ့ရတဲ့ ေကာင္က 
ဗ်ည္း (၃၁) လုံးကုိ ေျခစုံကန္ျပီး "အ"ခ်စ္္ အေၾကာင္းကုိ
ဘယ္ေျပာရဲပါ့မလဲ...

မကလ်ာရဲ႕ သုံးရာသီအလွဘြဲ႔ထဲ မွာ ကၽြန္ေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြ 
ပက္လက္ေမ်ာေနမိတယ္....

ေႏြရက္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့ ရင္ထဲေျခြလွည္႔ပါ...
မုိးဦးေလဦး ကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ႏွလုံးသားထဲ သြန္းေလာင္းလုိက္ပါ...
မကလ်ာရ႕ဲ ေဆာင္း မွာ ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ႏွင္းနဲ႕အတူ
 ေအးခဲပါေစေတာ့....
ကၽြန္ေတာ္က တစ္ရြာသား အညတရ ေတေလေလးပါ မကလ်ာရယ္...

ကံက်ဴိး၊ကံေၾကေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ ဆုိင္းထမ္းရင္း ရည္ရြယ္ရာမဲ့
 ေလလြင့္ေနခဲ့လုိက္တာ....
အခုဆုိ သံဖိေနာင့္မွာ ဓါးရာ၊လွံရာေတြေတာင္
 ""   ေဇာင္း "    ထ ေနခဲ့ေပါ့...

အလြဲဆုံး အခ်ိန္ခံခဲ့ရတယ္  ဆုိရင္လည္း...
အဲဒီလုိ မရွိခုိးႏုိး မၾကည္႔ပါနဲ႔  လား မကလ်ာ....

ခ်စ္သူကုိ ခ်စ္ေနရုံက လဲြရင္ မကလ်ာရဲ႕ ဆံႏြယ္တစ္စကိုေတာင္ 
မျပစ္မွားရက္ခဲ့ပါဘူး....

မကလ်ာ ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ တစ္ခါသုံးပု၀ါစေလးကုိေတာင္မွ 
မနမ္းရက္၊ မရႈိက္ရက္နဲ႔ ဘ၀ တစ္သက္စာ  သိမ္းထုပ္ထားတဲ့
ေကာင္ပါ....

ခုႏွစ္ေဆာင္ အျမင့္ ကုိ ေမာ့, ေမာ့ၾကည္႔ရတာ ရင္ဘတ္နာလြန္းလုိ႔ ....
မကလ်ာရဲ႕ အရိပ္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ...ကၽြန္ေတာ့ ""    ေျခေအး၀မ္းေယာင္
လမ္းေလး  "        ထဲ တစ္စကၠန္ ့ေလာက္စြန္႔ၾကဲ ေပးေစခ်င္လုိက္တာ....

မကလ်ာေထြးထုတ္လုိက္တဲ့ ပီေကေလာက္မွ ရန႔ံမရွိပဲနဲ႔ 
ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ဆုပ္တစ္ခဲ ပြင့္ခ်င္ေနရတာလဲဲ  ....
အခုတစ္ေလာ...
မရည္ရြယ္ပါပဲနဲ႔ ကဗ်ာေတြေရးျဖစ္လာတယ္ မကလ်ာ...

"   အခ်စ္နဲ႔တုိ႔ထိမိသူတုိင္း ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာၾကတယ္ "    ဆုိတဲ့ 
ပေလတုိရဲ႕ စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ အၾကြင္းမဲ့ေထာက္ခံလုိက္တယ္...

မကလ်ာ ကုိ ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ သတိရလာတုိင္း  
"  အုံ႔ပုန္းခ်စ္"   သီခ်င္းကုိ လူမသိ သူမသိ ညည္းေနရတဲ့ 
ဘ၀ကုိလည္း ႏွစ္သက္တတ္လာခဲ့ျပီ....

ဒါေပမယ့္ မကလ်ာရယ္...
ပလက္ေဖါင္းေပၚက လမ္းေတေလ တစ္ေယာက္ရဲ႕ 
ေရႊရည္စိမ္ညခ်မ္းေတြက ဘယ္ႏွစ္ရာသီမ်ား စိမ္းစို
လန္းဆန္းႏုိင္မွာမုိ႔လဲ.....

ငွက္ကေလးေတြ ေတာင္ အိပ္တန္းျပန္ခ်ိန္ရွိေသးတာပဲ
မဟုတ္လား....

ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္သင့္ပါျပီမကလ်ာ....
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းနဲ႔အနားသတ္ထားတဲ့ ""   ေငြပင္လယ္ "   ျမိဳ႕ေလးကုိ 
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ရေတာ့မယ္...

ကုိင္းညြတ္ေနတဲ့ စံပယ္ရုံတုိ႔ရဲ႕ တီးတုိးေရရြတ္ေနတဲ့ 
သံေ၀ဂတရားသံေတြေအာက္မွာ ရုိက်ဴိးသိမ္ေမြ႔စြာ ခုိလႈံရင္း  
မကလ်ာနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့သမွ် အေၾကာင္းအရာေတြကို သတိရေနမွာပါ....

ႏွလုံးသား ရႈခင္းရႈေမွ်ာ္မွာ အၾကင္နာေတြ ရႊန္းရႊန္းေ၀ခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္...
တစ္သက္တာ ေရာင့္ရဲခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အၾကည္႔တစ္စုံအတြက္ မကလ်ာကုိ
ေက်းဇူးတင္ေနမွာပါ....

"  နာတတ္သူ အတြက္မွ ဒဏ္ရာမည္တာပါ "   မကလ်ာ....
မကလ်ာရဲ႕ အၾကည္႔ေတြ ကၽြန္ေတာ့အေပၚ ေသြးရုိးသားရုိး
ဖိတ္စင္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါေစေတာ့....

ခြင့္လႊတ္ပါမကလ်ာ....
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ့ကုိ  ပစၥည္းမဲ့၀ါဒနဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ရဲရဲေတာက္ခြင့္
ျပဳလိုက္ပါ....

လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ ခ်စ္သူရဲ႕ သံသယအစြန္းအထင္းေတြနဲ႔ 
သံေခ်းတက္ရမယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းမၾကဳံခ်င္ပါဘူး....

(ကၽြန္ေတာ္က ကုိယ့္အဆိပ္နဲ႔ ကုိယ္ျပန္ပိတ္မိေနတဲ့ ျမွားတစ္စင္းလုိမ်ဳိး
 ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မီးက်ဳိးေမာင္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့ျပီ....)

ေတာအုပ္နဲ႔ ေတာင္ၾကားလမ္းသြယ္ေလးကို ျဖတ္သန္းျပီး 
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္....

ကၽြန္ေတာ့အျပန္ခရီးလွပ သလုိ ....မကလ်ာရဲ႕  သြားလမ္း လာလမ္းလည္း
 ေျဖာင့္တန္းပါေစ.....

ေရႊအုိေရာင္သံေယာဇာဥ္ေတြနဲ႔ ညွဳိ႕ငင္ ရစ္သုိင္းထားတဲ့ လမ္းေတေလ 
ဘ၀လည္း ျဗန္းျဗန္းကြဲခဲ့ျပီးပါျပီ....

(မကလ်ာရဲ႕ အၾကည္႔ေတြက "  ရဲ"   ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မာနေတြ ခ်င္းခ်င္း
  "  နီ"   ရေတာ့တာေပါ့.....)

"   ေတြ႕ဆုံျခင္းထက္ ခဲြခြါျခင္းေတြလွပဖုိ႔ "   ကမ ၻာ ျပဳမုိးေတြ တစ္မ၊
 ႏွစ္မ ေလာက္ ရြာခ်ေစခ်င္လုိက္တာ မကလ်ာ....

မကလ်ာရဲ႕ ေႏြဦးပုံျပင္ထဲက ညစ္စုတ္စုတ္ လမ္းေတေလေလး 
တစ္ေယာက္ကုိ မၾကာခင္ေမ့ေပ်ာက္သြားမွာပါ....

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သီခ်င္းေလးေတြညည္းရင္း....
ကဗ်ာေလးေတြေရးရင္း....မကလ်ာကုိ သတိရေနမွာေပါ့....

စံပယ္ရြက္ေတြေတာင္ပံခတ္သံ သဲ့သဲ့ကုိ နားဆင္ရင္း  မကလ်ာရဲ႕ 
ရယ္သံဖြဖြေလးကို ခုံမင္ျမတ္ႏုိးစြာေပြ႕ဖက္ထားဦးမယ္.....

ျပီးေတာ့....
သဲေသာင္မြမြတစ္ေနရာမွာ မကလ်ာရဲ႕ နာမည္ေလးကို ပန္းကႏႈတ္နဲ႔ 
လွပ ရီေ၀စြာ သုိင္း၀ုိင္းခ်ဲ႕ထြင္ ေရးျခစ္လုိက္....
မကလ်ာရဲ႕ ခုႏွစ္ေဆာင္ တုိက္ခန္းကုိ ေရာ္ရည္မွန္းဆျပီး သဲျဖဴလြလြနဲ႔ ဖန္ဆင္းလုိက္နဲ႔ အလြမ္းေျဖေနမွာေပါ့....

ေနာက္ေတာ့လည္း....
"အခ်ိန္နဲ႔ ဒီေရဟာ အရာရာကုိ တုိက္စားသြားမွာပါ...."

တစ္မုိးေသာက္ျပီ မကလ်ာ....
မၾကာခင္မွာ ေနျခည္လဲ့လဲ့ေလး ကြန္႕ျမဴးလႈပ္ခတ္လာေတာ့မယ္.....

မကလ်ာ ဆုိတဲ့ အခ်စ္ပင္လယ္ျပင္ၾကီးထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေက်ာက္ဆူးကုိႏႈတ္....
အလြမ္းတစ္အုပ္နဲ႔ အိမ္အျပန္ ရြက္လႊင့္သင့္ျပီ.....

ေနျခည္ေႏြးေႏြးေလ မကလ်ာရဲ႕ ပါးျပင္ႏုႏုကုိ တုိးလွ်ဳိး
ညြတ္ႏူးစြာ လုလုေထြးေထြးနမ္းဆြတ္ခ်ိန္ မကလ်ာ ႏုိးထ
လာမယ္....

အဲဒီအခါ မကလ်ာရဲ႕ ခုႏွစ္ေဆာင္ဘုံျမင့္ကုိ ခ်ိတ္ဆက္
သြယ္တန္းထားတဲ့ အျပာေရာင္ေခါင္းေလာင္းၾကိဳးမွာ
 အလြမ္းေတြ တခၽြင္ခၽြင္သာေနမယ့္ ေဟာဒီစာကုိ ေတြ႔ရမွာပါ....

ဒါေလာက္ပါပဲ မကလ်ာ....
ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိတာ ေမွာ္ဆရာရ႕ဲ တစ္၀က္တစ္ပ်က္
လွည္႔ကြက္လုိ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ အိပ္မက္ေတြ ခ်ည္းပါပဲ.....

ကံေၾကြး ကံၾကြင္း ရွိရင္ ကမၻာ တစ္ျခမ္းနင္းျပီး ျပန္လာခ်င္ေသးပါရဲ႕....
"  မွန္တာေျပာသစၥာ "   တစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ မကလ်ာ....
"  ထုိသစၥာ စကားသာမွန္ကန္ပါက မကလ်ာတစ္ေယာက္ဘ၀မွာ
 ေရလုိေအးျမ....ပန္းလုိလွပ ႏုိင္ပါေစ "   ေၾကာင္း ဆုေတာင္းလွ်က္.....

မကလ်ာ ကုိ

ခ်စ္တဲ့

လင္းသက္

(ေခတၱ- ပလက္ေဖါင္း)

ေမွ်ာ္သူ

မီးခတ္တဲ့ေႏြ
ရင္ပြင့္ေအာင္ပူေစလြန္းလုိ႔
စံပယ္ေတြ ျခဳန္းျခဳန္းရြာမယ့္
"မုိး" ကုိ လြမ္းတယ္...။  ။

(လင္းသက္) 
ဧၿပီ 28, 2011 at 8:00am

အေ၀းေျပး ျပဇာတ္

  ကုိယ့္ နာမည္ ကုိယ္
ေခါင္းစဥ္တပ္ ျပီး
ေၾကာ္ျငာေနရတဲ့ ဘ၀မွာ
ခင္ဗ်ား သံသယေတြက
ကၽြန္ေတာ့ ဇာတ္၀င္ခန္းကုိ
ဆင္ဆာျဖတ္ႏုိင္လြန္းတယ္....

ဘယ္အေၾကာင္းအရာမွ
အလဟသ ပြင့္ခဲ့တာမရွိ .....

ကၽြန္ေတာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ့အက္ေၾကာင္းရာနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္စီးေနတာပဲ....

ကုိင္းဖ်ားကုိင္းနားမွာ "နား" ဖုိ႔
"အား" မလုိဘူး
"အကင္းပါးမႈ" ပဲလုိတာ...

မေန႔က အတိတ္က
ဒီေန႔စိတ္ကုိ အရိပ္က်လုိ႔
ရက္ဆုတ္ျပကၡဒိန္ ကုိ
တစ္ရြက္ေျခြခ်လုိက္ေတာ့
စိတ္အဆုိင္အခဲဟာ
စီးကရက္မီးခုိးလုိ
ပါးပါးေလးလြင့္သြားတယ္....

အသက္အရြယ္အရ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ကုိင္းညြတ္ဖုိ႔
သတ္မွတ္ရည္စူးလာသူ....

ကၽြန္ေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံအရ
ဘ၀ကုိ ၀ါးျမဳိထားေသာ ဒဏ္ရာမ်ား...

ကၽြန္ေတာ့ "ရင္" ဟာ
အကူးအခတ္မ်ားတဲ့ ပင္လယ္....

တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားမွာ
အသံေတြဟာ တုန္ရီအက္ကဲြ
အသက္အရြယ္အရ
ကၽြန္ေတာ္ သီဆုိေနရေသာသီခ်င္းဟာ
ဖီးလ္ေကာလင္း ျပီး ဖီးလ္ေကာလင္း....

မုိက္ရူးရဲစိတ္နဲ႔
ေသမင္းထိပ္ပုတ္ကိစၥ  ဟာ
က်န္ေနရစ္ေသာ
အေ၀းေျပးမုိင္တုိင္...

ကၽြန္ေတာ့အသက္အရြယ္ကုိ
ကၽြန္ေတာ္ အသားက်၀တ္စားဆင္ယင္လုိ႔
သည္းခံျခင္းပါရမီေတြ ေရျမင့္လာခဲ့ေတာ့
အခုဆုိ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ဘယ္လုိစိန္ေခၚမႈမ်ဳိးကုိမဆုိ
ျပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ခဲ့ပါျပီ....။    ။



(လင္းသက္)

မွတ္ခ်က္။   ။ ( အကုိၾကီးကုိေက်ာ္ႏုိင္ ၏ (၅၅)ႏွစ္ျပည္႔ေမြးေန႔ အတြက္ 

အမွတ္တရေရးျဖစ္ပါသည္။ ။)

အသံထက္ ပုိျမန္ေသာ

ေ၀းခဲ့ၾကေသာ
စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ကာလရွည္မွာ
ငါမင္းကို သတိရေနခဲ့တယ္ ေျပာရင္
မင္း ရယ္ မွာလား....

အက္ေၾကာင္းရာမ်ားနဲ႔ ဆူညံေနတဲ့
မင္းအေၾကာင္းကို
တိတ္တဆိတ္ေတြးမိတုိင္း
ငါ့မွာ
မပ်ံသန္းႏုိင္ေသာ ခုိတစ္ေကာင္လုိ
အဓိပၸါယ္မဲ့ ျငီးတြားေနရ....

ကြန္ျပဴတာ ဖန္သားျပင္ထက္က
လတ္ဆတ္ဆဲ
မင္းအနမ္းေျခရာ ႏႈတ္ခမ္းရာမ်ား....

ကီးဘုတ္ေပၚ
ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေန ငါ့လက္ေခ်ာင္းမ်ား...

အလဟႆ အခ်ိန္ပုိမ်ားသာ
အက်ဳိးမဲ့ ၾကီးထြား ဖြံ႔ျဖဳိးလာရာ အရင္းအျမစ္...

ေဟာဒီ ကဗ်ာထဲမွာေတာင္
နယ္လြန္စိတ္နဲ႔ သတိရမႈ႕ ေတြ ၾကမ္းကၽြံေတာ့
ဒဏ္ရာေတြ ရင့္မွည္႕....

စိတ္ကူးတေရြ႕စာ ျဖစ္ျဖစ္
အိပ္မက္တစ္ခုန္စာ ျဖစ္ျဖစ္
ငါတုိ႕
အၾကည္႔တစ္ခ်က္ေတာင္
မဆုံျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး....

မင္းေရာ ငါ့ကို
လြမ္း ေန မလား...

သတိ...ရ တယ္ ကြာ!

စိတ္ကုိ Enter ေခါက္ျပီး
အသံထက္ပုိျမန္ေသာ မက္ေဆ့ခ်္ မွာ
မင္းနာမည္ကို တံဆိပ္ တပ္လုိက္ေတာ့
ေရႊအုိေရာင္အလြမ္းေတြ
တ၀ုန္း၀ုန္း ထ ပ်ံသြားတယ္...။ ။


(လင္းသက္)
1.5.2011

"ရင္ဘတ္ျဖတ္စ" (၁.၁/၂)

ေနတစ္ကြင္း ၊ မီးတစ္စ
ျမဳိခ်ထားတဲ့
ရန္ကုန္ေႏြက
မုိးၾကိဳေနာက္က်လုိက္တာ....

ရင္ဘတ္ေဟာက္ပက္နဲ႔ ကမၻာ ၾကီးထဲက
သံေခ်ာ္ပူ မ်က္ရည္ေတြ
စိမ့္....ယုိ....စီး....က်
ငါတုိ႕ ရသင့္တာထက္
ကုိးဆယ္ဆ သာေနတယ္....

ဒီလုိနဲ႔
ေႏြ တန္ခူးကုိ
မုိးအတု နဲ႔ ကာရံလုိက္ေတာ့
ပိေတာက္ပါးပါး လိမ္းက်ံထားတဲ့
ရန္ကုန္ သၾကၤန္က
ေရစုိခံ မိတ္ကပ္ေတြနဲ႕
အညွီအေဟာက္ မ်ားလြန္း....
 
 "   ေသြးနဲ႕ကုိယ္ ၊ သားနဲ႔ကုိယ္"     ဆုိတဲ့စကားမွာ
သူတုိ႕  ရမၼက္ေတြ
အကူးအခတ္ မ်ားလုိက္ပုံမ်ား
ထုသား ေပသားကုိ က် လုိ႕....

ရုိးရုိးသားသား ပြင့္လင္းဖုိ႕႔
ဘာအတြက္မွ
ငါ့လွ်ာေတြ
တြန္႕ဆုတ္ ေတြေ၀ ေနစရာမလုိဘူး....

မွ်ားလာတဲ့ ရနံ႕ ကုိ
အာရုံမွာ မခ်ိတ္မီ
ေတာက္ထုတ္ပစ္လုိက္ေတာ့
လြင့္လာတဲ့ " kiss me quick" ပန္းေတြ
မုိးျခိမ္းသံ လုိ
ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူး ခါယမ္း သြားတယ္...။ ။


(လင္းသက္)
17.4.2011

ၾကိဳး၀ုိင္း

စိတ္ကုိ ထမ္းျပီး
လမ္းကုိ ေရႊ႕  ေတာ့
ျခားနားျခင္း အလ်ားဟာ
အနား မညီဘူး.....

သတၱိကုိ မီးအိမ္လုိ
လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိတ္
အံၾကိတ္ လင္း တဲ့ေကာင္
ေျပာလုိက္ 
"  ေသြး ေၾကာင္ တယ္"   လုိ႕.....
 
"  ေခါင္"   မလုံပဲ 
"  မုိးသံ"   ေပးခ်င္တဲ့ "  ဖါး"   
ရုိက္သတ္ခံရတာသနား စရာလား....

ေၾကြတစ္လွည္႔ ၊ ၾကက္တစ္ခုန္မွာ
ပုန္းထုိးသြားတဲ့ လက္သီး
ေဟာဒီမွာတစ္ဘ၀လုံး 
ေမွာက္လုိ႔မ ျပီး ေသး ပါ ဘူး....။   ။

 


(လင္းသက္)
5.5.2011(01း30 am)

ကြက္လပ္ ျဖည္႔ပါ

ဆြံ႔အ သစ္သီးမ်ား
ေနေလာင္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား
အေယာင္ေဆာင္ ေတာင္တန္းမ်ား
ေျခာက္ေသြ႔ သစ္ေတာမ်ားနဲ႔
စြန္႔ပစ္လုိက္တဲ့ အေတြးအေခၚမ်ားဟာ
ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
ေလထုညစ္ညမ္းလုိ႔....

  "  ေၾကာက္တတ္ရင္
ႏွစ္ခါေသတယ္"
အခြံထူထူ အယူအဆေတြက
ငါ့ကို လိပ္တစ္ေကာင္လုိ တြားသြားေစခဲ့...

အျမင္မၾကည္လင္လွ်င္
ကမၻာေက်ာ္ "  အာလူးစားသူမ်ား "   လည္း
ကေလးပန္းခ်ီပင္...

ေ၀ဖန္သံမ်ားသာ ငါ့အိပ္ကပ္ထဲ
၀ါးလုံးထုိး စီးဆင္းလာ

ငါဟာ
ငယ္ဘ၀ရဲ႕႕
သတိၱနဲ႔ လက္ရုံးကို
အလဲြသုံးစား လုပ္ခဲ့ဖူးသူ...
စိန္ေခၚသံမ်ားဟာ
ေသြးစြန္း အတိတ္နဲ႔
၂၀၀၄ ဓါးကို
ကလီယုိပက္ထြာ လုိ
ရန႔ံေတြနဲ႔ မွ်ားတယ္...

တစ္ကၽြန္းျပန္လူမုိက္ ဗုိက္ကို
ဓါးနဲ႔ ထုိးစုိက္လုိက္စဥ္ကလဲ
အဲဒီ လူငယ္စိတ္ဟာ
တဖိတ္ဖိတ္လက္လုိ႔...

အညြန္႔တလူလူ တက္ျပီးမွ
ဘာလုိ႔ အခက္ျပန္က်ခ်င္ရမွာလဲ...

အေမ့တရားသံမ်ားကိုသာ
စိတ္မွာ ပြါးမ်ားခဲ့...

ဂၽြန္အက္ရွ္ဘရီလဲ
သူ႔"LP" ျမင္းကို
ကဗ်ာမုန္တုိင္းထဲမွာ
အသားက်စီးခဲ့တာပဲ...

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕  "ကုိက္လမ္း" ေလးထက္
ကက္ကိုဘိန္းဟာ
လႈပ္လွီ လႈပ္လဲ့....

သိဒၶိတၳနဲ႔ သခင္ေအာင္ဆန္းလည္း
ဒီအရြယ္မွာ
အျမတ္ဆုံးစခန္းကို
အေကာင္းဆုံးလမ္းက
ျဖတ္သန္းသြားခဲ့ၾက...

ေဟာဒီ ခပ္ညံ႔ည႔ံကဗ်ာမွာသာ
အနည္ထုိင္ မာနေတြနဲ႔
အတၱေတြက စမ္းတ၀ါး၀ါး...

" အေတြ႔အၾကဳံမ်ားေပမယ့္
ရင့္က်က္မႈ မရွိရင္
အဲဒီအေတြ႔အၾကဳံဟာ အလကားပဲ"    မဟုတ္လား...

တစ္ခါတစ္ေလျငိမ္းေအးခ်င္စိတ္ကသာ
ေလျပည္ႏုေအးေလး...

ငါ့ အေသြးအသားထဲမွာ
ကာရံေတြဟာ ပြက္ပြက္ဆူလြန္းလုိ႔...
ကုိယ့္ႏွလုံးေသြးနဲ႔ ေဟာဒီကဗ်ာကို ေရးတယ္

ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိျမင္ျမင္...
မွားေနရင္ ျပင္ျပီး
လြတ္ေနတဲ့ ေနရာေလးမွာ
"  ကြက္လပ္ ျဖည္႔ခဲ့ပါ..."   ။ ။

(လင္းသက္)

ေမေမႏွင့္ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ

စံပယ္နဲ႔ ႏွင္း မွမရွိပဲ...
ေႏြ ေနေတြခ်ည္း ျခိမ့္ျခိမ့္သည္းတဲ့
ေဟာဒီ ပူေလာင္ အုိက္စက္ ျမဳိ႕႕  ရုိးပ်က္ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ေနရတာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ေမေမ...။ ။


(လင္းသက္)

တေရးႏုိး ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း

ညလုံးေပါက္ ေမာ့ေသာက္ခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ေတြဆုိတာ
မနက္ခင္းမွာ ပ်ဳိ႕ အန္ထြက္ဖုိ႔ သက္သက္ပဲလား....

ေဟာဒီ ညစ္ေထး ဆင္းရဲ ဘ၀အေပါက္အျပဲထဲကုိ

ဘယ္သံေယာဇဥ္မွ ေကာက္မထည္႔ရဲေတာ့ ပါဘူးကြယ္....

မေခၚပဲ ေရာက္လာတဲ့ အလြမ္းယဲ့ယဲ့နဲ႔
မသြားခ်င္ပဲ ေျခဦးလွည္႔လုိက္ရတဲ့ ခ်ိနဲ႔နဲ႔လမ္းေတြရယ္ကုိ
မုန္း လြန္း ေပ မယ့္....

 
သူျပန္မလာေတာ့ဘူးလုိ႔....
ဘယ္သူေတြ
ဘယ္လုိေျပာေျပာ
ပင္လယ္ရင္ဘတ္နဲ႔ ေဟာဒီေကာင္
လေရာင္ကုိ "လြမ္း" တယ္...။ ။

(လင္းသက္)

ေနာက္ဆုံး

ဘာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္ရွင္သန္ခြင့္ကို ရပ္တန္႔ခံရမွာလဲ....
ဆိတ္ျငိမ္သက္ေအး လေရာင္ေဖြးေဖြးေလးေအာက္မွာ....
စံပယ္ ရနံ႔ေလးေတာ့
ရႈိက္ မက္ ခ်င္ ပါ ေသး တယ္...။  ။


(လင္းသက္)

ညီမေလးပန္ဖုိ႔ "ေႏြ"

ညီမေလးေရ...

ငါ့ရဲ႕   ခ်စ္ေသာ
ေဖဖ၀ါရီ ေကာင္မေလးေရ...

တနဂၤေႏြ အရိပ္ေတြ
ငါ့ ရင္ဘတ္ထဲ
အလုအယက္ ခုန္ဆင္းလာေတာ့
တိမ္အတုနဲ႔
ေမတၱာမုိးေတြ
တစ္မ၊ ႏွစ္မ ရြာခ် လုိက္စမ္းပါ့...။

ညီမေလးမရွိတဲ့
ေႏြ ညေနခင္းမွာ
ငါ့့ အလြမ္းေတြက
ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းလြန္း...။

မုိးေကခမ္းရဲ႕  ကဗ်ာထဲက လုိ
"  ညီမေလးေရ
ေႏြကိုေႏြအတုိင္း ေခါက္သိမ္းဖုိ႔
မင္းဖ၀ါးေလးနဲ႔ပဲ
ေဆာင္းဦးကို တုိ႕  ထိခဲ့"...။

ကုိယ္လုိေကာင္က
ညီမေလးအတြက္ဆုိ
သံေယာဇာဥ္ေတြစီးဆင္းဖုိ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
တစ္ရာသီစာအသင့္...။

ညေဆးလိပ္ၾကီး တရဲရဲ နဲ႕
အသည္းကဲြကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္
အခ်စ္နဲ႔ေသာက္ေသာက္လဲ ေ၀းပစ္ခဲ့တာလဲ
ညီမေလးသိမွာပါ...။

ခ်စ္ေသာ ေႏြခ်ဳိေတးေလးေရ....

ေဖဖ၀ါရီ ရနံ႕ေတြ စြတ္စုိေနမယ့္
နံနက္တစ္ခင္းမွာ
ယဥ္တစ္ကုိယ္ အိပ္မက္ေတြ
ငါ့အတြက္ ပ်ဳိးၾကဲထားခဲ့...။

ေႏြဦးကုိ ကူးဖုိ႕
" ေဆာင္း " နဲ႕  " ကိုယ္ ့" ကုိ ေျခြခ်ခဲ့...။

ျပီးေတာ့
ညီမေလးရဲ႕
ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ပရပုိဒ္ထဲမွာ
" လင္းသက္ " ဆုိတဲ့ ကုိယ့္ကို
မွင္နီျခစ္ထားခဲ့...။

ညီမေလးရဲ႕
နန္းဦး ရင္ခြင္ထဲမွာ
ကုိယ္လုိ ကဗ်ာ ဆရာ က
ကမ္းနားသစ္ပင္.....။

ညီမေလးသာ
ပန္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ျဖင့္
ကုိယ့္ႏွလုံးသားကုိ
ဘယ္နကၡတ္နဲ႔မဆုိ
ယွဥ္ ပြင့္ရဲ ပါတယ္ ကြယ္...။ ။

(လင္းသက္)

မွတ္ခ်က္။ ။ (12.3.2011 တြင္ ေမြးေန႕ အမွတ္တရအျဖစ္ ေရးသည္...။)

မနက္ျဖန္အတုိင္း ဒီေန႔ အတုိင္းမနက္ျဖန္

မနက္ အျပင္ထြက္တာနဲ႔
မ်က္စိ ထိပ္တုံး ခတ္ခံရ တဲ့ ေကာင္ေတြထဲမွာ
ငါက ထိပ္ဆုံးက ပဲ...

ဘယ္လုိလူေတြလဲ
၁၀၉၊၁၁၀ လမ္းမအလယ္မွာ
ခေလာက္ဆန္ခံ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔

စိတ္ဓါတ္ေတြ ေဇာေခၽြးပ်ံေနလုိက္တာ

ဇာတ္ကို ပ်က္ေရာ...

ျမိဳးျမိဳးျမတ္ျမတ္ရရင္
ဘာမဆုိလုပ္တဲ့
လူၾကီးမင္းေတြရဲ႕  စာခ်ဳပ္ထဲမွာလဲ
ငါ့မာန ေတြ
အျမွဳပ္ကို ေသလုိ႔...
 
ဒီေန႔အဆင္မေျပဘူး...

ဒီေန႔စိတ္ေလတယ္...

ဒီေန႔မုိးရြာေပမယ့္ ၊ ထီးမပါဘူး...

ဒီေန႔ ခလုပ္တုိက္လို႔ ေက်ာင္းေနာက္က်...

"   ဒီေန႔ အေၾကြးမေရာင္းပါ "    ဆုိင္မွာ
ဒီေန႔ အေၾကြးစားတယ္....

ျပီးခဲ့လက ေသသြားတဲ့
ရည္းစားေဟာင္းကုိ
ဒီေန႔ ျပန္ေတြ႔ေနရ...

ဒီေန႔ ကိစၥေတြ
ဒီေန႔ပဲ ရွင္းမွ...

ဒီေန႔...ဒီေန႔...ဒီေန႔...

မနက္ျဖန္လဲ...
ဒီေန႔ အတုိင္း ေျပာရဦးမွာပဲ....
ဒီအတုိင္းသာဆုိ
ငါ့ ဒီေန႔ေတြ
မနက္ျဖန္မွာ ထက္ပုိင္းက်ဳိးရခ်ည္႔...

မပစ္ပဲအခ်ိန္ခံထားရတာ
စိတ္ကုန္လြန္းလုိ႔
ညွိလက္စ ဘ၀ကို
ပစၥလကၡ လႊတ္ခ်လုိက္တယ္....

အေငြ႔မေသေသးတဲ့ အတၱ ကို
အရုိးစဲြ ေဒါသေတြနဲ႔
အျငွဳိးတၾကီး နင္းေခ်
ငါက...
ကေလကေခ်ပဲ....

ဟုတ္တယ္...
ငါက အေပအေတပဲ...

ဒါေပမယ့္ေလလာတုိင္းေၾကြတတ္တဲ့
ခေရ ေတာ့မဟုတ္ဘူး...

မင္းကငါ့အတြက္သိပ္ျမင့္ေနသလား...

ငါက....
ပ်ံသန္းဖို႔ မေၾကာက္ပါဘူး....
အေတာင္ျဖန္႔ရမွာကုိပဲ
ပ်င္း...ေန....တာ

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေတြေ၀မႈေတြရဲ႕အက်ဳိးဆက္က
နံပါတ္တစ္ဆယ့္သုံး(၁၃)
ငါ့ ရည္းစားေလး
အေကာင္းစား သူေ႒းၾကီးရဲ႕
ေနာက္ဆုံးေပၚ ရင္ခြင္ထဲမွာ
ျမွဳံးမိငါးလုိ
အလုံးလုိက္အေထြးလုိက္
ပါ...သြား...ရွာ...တယ္

ကုိယ့္ပုခုံးထက္ တ၀ုန္း၀ုန္းျပဳတ္က်ဖူးတဲ့
သူ႔ ဦးေခါင္းေလးမွာ
ႏွင္းဆီပန္းေတြ
မ လတ္ ဆတ္ ေတာ့ ဘူး တဲ့....

ခင္ဗ်ားဟာ
အစာေကၽြးလုိ႔ကေတာ့
ဘယ္ ငါးမွ်ား မဆုိ
ဟပ္ဖုိ႔ ၀န္မေလးသူ....

အလကားရတုိင္း
ေလသိပ္မခၽြန္နဲ႔ ကုိယ့္လူ
ဒီမွာနားေအးပါးေအး
ဓါးေသြးခ်င္လုိ႔ပါ....

ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီး
ေတာက္ေခါက္ရတာ
အရည္မရ အဖတ္မရ
မိေအး ႏွစ္ခါနာတာပဲ ရွိမယ္....

(ေတာ္ျပီကြာ....
ေနာက္တစ္ခါ
က်....စိမ့္ (ျပဳတ္္ က် ၊ အီ စိမ့္ )
ဘယ္ေတာ့မွမေသာက္ေတာ့ဘူး....

အခ်က္အလက္ေတြမ်ားလြန္းလုိ႔
ငါ့ေခါင္းထဲမွာ
ကဗ်ာေတြက လဲြရင္
ဘာအခက္အလက္မွ....မရွိ

(စကားလုံးေတြသာ
ပြင့္ခ်င္တုိင္း ပြင့္ေနမယ္...)

အသည္းကဲြတုိင္း ကဗ်ာေရးရတာလည္း
ငါ့မွာ
ကဗ်ာ ကယာ ဆရာၾကီိးကို ျဖစ္လုိ႔...

"  အေကာင္းဆုံးအရာတုိင္းဟာ
အၾကိဳက္ဆုံးမျဖစ္ႏုိင္ဘူး "    တဲ့....

ဒါေၾကာင့္...
ေဟာဒီ ကဗ်ာကို
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၾကိဳက္ခ်င္မွ
ၾကိဳက္...လိမ့္....မယ္.....

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းက ပါေမာကၡၾကီးလုိ
မ်က္မွန္တပ္ တပ္ျပီး
ေဘာင္ခတ္ မၾကည္႔ၾကပါနဲ႔ကြယ္....

ကၽြန္ေတာ္က
အလွျပ ပန္းခ်ီကား မဟုတ္ရပါဘူး....

(မ်က္လုံးျပဴးၾကီးနဲ႔
အၾကည္႔ခံရမွာကို
မ်က္လုံးျပဴး လြန္းတယ္....)

ဒီညေတာ့...
ေနစရာမရွိပဲ
ေနခ်င္တာပဲ သိတဲ့စိတ္ကို
တိတ္တိတ္ေလး ျခဳံအိပ္ရဦးမယ္....

လႈိင္းသံ ၊ ေလသံ
မုိးျခိမ္းသံၾကားရင္
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ကုိ
တံခါးေခါက္ေပးၾကပါ....

ဒီေန႔....
အသစ္၀ယ္လာတဲ့....
ဒီေန႔ / မာယာအေဟာင္းထည္ေလးက
ဒီေန႔ထိ...
အသားမက်ေသးလုိ႔...။ ။

လင္းသက္(6.9.2001)

ေႏြရင္ထုိးနဲ႔ ေကာင္မေလး

တစ္ရာသီလုံးပြင့္တာေတာင္
တရႈိက္မက္မက္နမ္းရက္စရာ တစ္ပြင့္မပါခဲ့ဘူး…
ျမင္သမွ် ရြက္္ေၾကြေတြက
ေႏြ….

ျဖတ္သန္းလာတဲ့
ေနျခည္နဲ႔ေလျပည္ဟာ
ေႏြ…

မုိးတစ္အုပ္၊ တိမ္တစ္ဆုပ္နဲ႔
ေ၀းလြင့္သြားတဲ့ သူ႕စကားသံဟာ
ေႏြ…

ညီမေလးရဲ႕ တုံ႕ျပန္မႈေတြ
ျခစ္ျခစ္ေတာက္ျပေနမွေတာ့
ကုိယ့္အလြမ္းေတြ ေဖါက္ျပန္တာမဆန္းၾကယ္…

ညီမေလးရဲ႕
တစ္ေၾကာင္းျခစ္ ၀ါက်ေတြထဲမွာ
ကုိယ့္ေ၀ဒနာကုိ အကၡရာစဥ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ့

တနလၤာနံေတြ စင္းစင္းေသတယ္…

မေမွ်ာ္လင့္ဘူး ညီမေလးရယ္
ကုိယ္လာရာလမ္းမွာ ညီမေလး မာနေတြ
ဓါးတစ္ရာ၊လွံတစ္ရာ ျဖန္႕ကာထားေလေတာ့
ပိေတာက္တစ္ကမ္းေတာင္ မလွမ္း၀ံ့ခဲ့ဘူး...

၁...၂...၃...
ညီမေလး လက္ထဲ
ကုိယ့္ကံၾကမၼာေတြခုန္ခ်

ဘယ္လုိရသမ်ဳိးနဲ႔ လြမ္းျပရဦးမွာလဲ...

ကုိယ့္ျပႆဒါးေတြ
သန္းေခါင္ထက္ညဥ္႕နက္ေလေတာ့
ညီမေလးခ်ဴမယ့္ မနက္ခင္းထဲ
ကုိယ့္ခံစားခ်က္ေတြ
အုတ္ေရာေရာေရာ ၊ ေက်ာက္ေရာေရာ
မေၾကြရက္ ဘူးကြယ္…။ ။



(လင္းသက္)
10.4.2011

"ရင္ဘတ္ျဖတ္စ" (၁)

ငါရွာေဖြေနတဲ့ အရာက
သိမ္ေမြ႕လြန္းေတာ့
ဘယ္လုိ ရနံ႔မ်ဳိး နဲ႕႔
မွ်ား မရ၊ ခ်ိတ္ မရ....

စိတ္သစ္...လူသစ္ မျဖစ္ႏုိင္ေသးေသာ
အေဟာင္းသံသရာ....
ေဘာင္းဘီ အသစ ္မ၀တ္ႏုိင္တာ......ၾကာျပီ
ရည္းစား အသစ္ မထားႏုိင္တာ........ၾကာျပီ

ရန္သူအသစ္နဲ႔
မြတ္သိပ္ေနတဲ့ ေရာဂါအေဟာင္းထည္ကုိ
ပုိးေမြးသလုိ ေမြးျပီး
ဒဏ္ရာေဟာင္းကိုပဲ
တယုတယ တူးဆြေနရ...

ကဲ!
အခု....
ေျပာရင္းနဲ႔ပဲ
ရသ (၉)ပါးကင္းေသာ
ေဟာဒီ ကဗ်ာထဲမွာ
ပုိးမ်ဳိး (၈၀) ဟာ
ခေလာက္ဆန္လာေတာ့တယ္...။ ။


(လင္းသက္)
16.4.2011

"ရင္ဘတ္ ျဖတ္စ "(၁/၂)

ဘယ္ ေလ နဲ႔ လြင့္ လာ လာ
အဲဒါ
လမ္းၾကဳိ လမ္းၾကားထဲက
ဖက္ခြက္စား စကားပဲ....

အျမီးအေမာက္မတည္႔ေသာ စကားမ်ားကုိ
က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕  တဲ့ ေသာ
နားထဲ ထည္႔ထားရတာ
ခါး...တယ္...

ခင္းေပးတဲ့ လမ္းကို
မေလွ်ာက္မိဖုိ႕
ေျခေထာက္ကုိ ဇက္ၾကိဳးတပ္ျပီး
စိတ္ကုိ အလြတ္ထား....

အသားဓါတ္မဲ့ ေနတဲ့ ဆႏၵေတြ ကို
အေရခံြ ခၽြတ္ပစ္လုိက္ေတာ့
အဲဒီ အၾကည္႔ေတြမွာ
အခ်ိန္မေရြးကၽြတ္ထြက္ သြားေတာ့မယ့္
ဆူးေတြ အျပည္႔နဲ႕....။ ။



(လင္းသက္)
15.4.2011

အဲ ဒီ အသိ နဲ႔...ငါ နင့္ကို ေမ့ လုိက္ တယ္

 

သတိရ စိတ္ ကုိ လႊင့္ပစ္ျပီး
နာက်ည္းမႈ႕ကုိ
တစ္စု တစ္စည္းတည္း
သိမ္းထုပ္ ထားလုိက္.....

နင္နဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့ သမွ် ဟာ
ငါ အသံ ကုန္ ျခစ္ထုတ္လုိက္ရေသာ
အဖ်ား အနာ ေရာဂါမ်ား....

ဆက္ ေလွ်ာက္ မယ္
ဒီလမ္းကုိ
သံသရာဆုံး ေအာင္
ငါ ေလွ်ာက္ မယ္....

နင္ နဲ႔ ေ၀း ဖုိ႕ ဆုိ
ရင္တစ္ျခမ္း ပဲ့ ေအာင္
ငါ ဆက္ ေလွ်ာက္ မယ္.....

နင့္နာမည္ ကုိ
ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက
ဆဲြႏႈတ္ လုိ႔ မရ ရင္
" ေန " နဲ႔ အနီးဆုံး " ကမ ၻာ " ဟာ
ငါ .......      ပဲ.......

အျဖတ္ အေတာက္မ်ား တဲ့
လူ႔ဘ၀ ထဲ
ပုံျပင္ အပုိင္း အစေတြကုိ
ဘာေၾကာင့္ ဆဲြဆန္႔ ေနရ မွာလဲ....

ကမ ၻာဦး တမ္းခ်င္း ထဲက
ငါ့ ခႏၶာ တစ္ျခမ္းဟာ
" နင္ မ ျဖစ္ ႏုိင္ ေၾကာင္း"
ကမ္းကုန္ေအာင္ လြမ္း တတ္ခဲ့ျပီးမွ
ဒီ အသိကုိ
ငါ ...... ရ ....... ခဲ့ ........ တယ္။ ။



(လင္းသက္ )
3.5.2011(11း10 pm)

မွတ္ခ်က္။ ။ (သူငယ္ခ်င္း(မိန္းကေလး)တစ္ေယာက္ အတြက္
သူ႔ကုိယ္စား ခံစားေရးဖြ႕ဲ ေပးပါသည္...။)

စိတ္ကူးတည္႔ရာ

 

 

ေရးခ်င္ရာ ေလွ်ာက္ေရးျပီး
ဘာမွန္းမသိတဲ့ ၀ဋ္ဆင္းရဲမွာ
ငါနဲ႔ ငါ့ကဗ်ာေတြကေတာ့
(ကုိယ္မဟုတ္ သလုိ)
ခပ္တည္တည္ပါပဲ...

ကုိယ့္၀ါသနာနဲ႔
ကုိယ္စပ္ဆလူးခါတာ
ဘယ္သူ႔ကုိမွ
မွတ္ပုံတင္စရာ
လုိမယ္ မထင္ပါ....

ငါ့ကဗ်ာေတြ
ဆင္ဆာအျဖတ္မခံရဖုိ႔အတြက္
ဘယ္ကန္႔ကြက္မဲ မဆုိ
ထန္းလက္နဲ႔ ကာ ထား မယ္....

ေလေၾကာင္းမေျပာင္းပဲ
လမ္းလြဲလာေသာ
ဖမ္းဆီးရမိ စကားလုံးမ်ား
တရားမ၀င္ လွယဥ္ေက်းမယ္ လုိ
(ဖုံးဖုံးဖိဖိနဲ႔)
နံရံမွာ ခ်ိတ္ေပးရတာ
ခင္ဗ်ားကုိ
အား  လည္း   နာ    တယ္....

မေက်နပ္တုိင္း
(၁)က ျပန္စ ေနမယ့္အစား
ေနတတ္သလုိ ေနၾကည္႔လုိက္ေတာ့
ဘ၀ဆုိတာ
ဒစ္(စ)ေကာင့္ ရေသာ
ေပ်ာ္စရာ တေပြ႕တပုိက္ၾကီးနဲ႔
(မုိက္မုိက္ မဲမဲ)
ေက်နပ္  ဖြယ္   ရာ....။


လင္းသက္
3.5.2011(11း55pm)

ငါ စဥ္းစားသည္...ထုိ႔ေၾကာင့္ ငါ ရွိသည္....

ငါ့ကုိ ပစ္ခဲ့သမွ် လဲြေသာ မုိးၾကိဳးလုိ
အလဟႆ သီးပြင့္မႈမွာ
မင္းကဗ်ာေတြ မပါေစနဲ႔.....

ဘ၀ အစ အဆုံး
ညႊန္းဆုိခ်က္ေတြနဲ႔
ရုံျပည္႔ ရုံလွ်ံ ဖြင့္အန္ ေနတာမ်ဳိးမွာ
မင္းစိတ္ေတြ
ေယာက္ယက္ခတ္ ေနတုန္းပဲ သူငယ္ခ်င္း....

အၾကံကုန္လုိ႔ ခ်က္တဲ့ "ဆား"
ဂ်ပန္ျႏဴကလီးယား အထိ
ဆုိက္ေရာက္သြားလည္း
သက္ေရာက္မႈ တုိင္းမွာ
တုန္႔ျပန္မႈ႕ အက်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔....

အဲဒီ နိယာမၾကီး တစ္ခုစာအတြက္
ငါးစာ ပါးပါးေလး ခ်ထားထာ
ထုိက္တန္ မွ်တ ရဲ႕လားငါစဥ္းစားတယ္....

ကၽြတ္ထြက္ သြားတဲ့ စိတ္ ကုိ
ဓါး တစ္စင္း လုိေလွာင္အိမ္ ထဲ ေမာင္းသြင္းရင္း....

ခုိကုိးရာမဲ့ၾကြက္တစ္ေကာင္လုိ
အဓိပၸါယ္မဲ့ တြင္းတူးရင္း.....

စီးကရက္ေငြ႕ ကုိ
ေျမြတစ္ေကာင္လုိရစ္ေခြၾကည္႔ရင္း......

ဒီစိတ္ကူး ကုိ ငါ ရ ခဲ့ တယ္.....
ငါတုိ႔ကုိယ့္ဗီဇ နဲ႔ ကုိယ္
ရုိးေျမက် ေနရတာကုိက
လူ   ပီ   သ   ေန   ပါ    ျပီ      ေလ....။    ။

 

(လင္းသက္)
5.5.2011 ( 14း11 pm)

"I think, therefore I am!"                         
                     ေရနီေဒးကား (17 ရာစု)                               
               (ျပင္သစ္ေတြးေခၚပညာရွင္)

မုိးရြာတဲ့ အဲဒီ "ေန႔" ကေပါ့

 

 

ေရးလုိ႔ မရ တာရယ္
မေရးခ်င္ တာရယ္ နဲ႔
မေရးႏုိင္ တာရယ္
မေရးေတာ့ဘူး ဆုိတာရယ္ မွာ
စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြ
တစ္ေန႔လုံး မစဲေတာ့ဘူး....

ဖြင့္ထားတဲ့ စာအုပ္က
ငါ့ေခါင္းကို
သံေခ်ာင္းလွမ္းေခါက္တယ္....

ငုိက္က်လာတဲ့
နာရီလက္တံက
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ရြာေနတဲ့
ငါ့ နားကုိ တံခါး ပိတ္လိုက္တယ္....

လြင့္ လာတဲ့ မုိးစက္ေတြကုိ
လွမ္း ဖမ္း လုိက္....

စိတ္ကုိ သန္႔စင္ လုိက္န႔ဲ
စကားလုံးေတြပြင့္ ဖုိ႔ ၾကဳိးစားရင္း....

တစ္စုံ တစ္ေယာက္ကုိ
လြမ္း ဖုိ႔ ၾကိဳးစားၾကည္႔ ရင္း
ႏြမ္း ေနဆဲ ခဏမွာ
တစ္ေက်ာ့ျပန္ မုုိးဟာ
အိပ္ေပ်ာ္ ေနတဲ့ ဆပ္ဖလူးေတြ ကုိ
လႈပ္ ႏႈိး သြား ခဲ့ တယ္.....။

လင္းသက္
4.5.2011(10း30pm)

၀စီပိတ္

ေျပာမရ ဆုိမရ အကုသုိလ္က
ေတြ႔လုိက္တာနဲ႔ 
ကၽြန္ေတာ့ကုိ
ဖက္လွဲတကင္းပဲ....
"လူပါး" မ၀ခင္
လူ႔ "ပါး" အရင္ ၀ လာေသာ
မုိးတလုံး ေလတလုံး ကဗ်ာမ်ား.....
ခင္ဗ်ား "ငရဲ" မွာ
ကၽြန္ေတာ့ စုိးရိမ္ေရအမွတ္က (၄၂၀)

နားမလည္ပဲနဲ႔
မ်က္စိ လည္ ေနတာမ်ဳိးမွာ
ခင္ဗ်ား ဒုကၡကုိ
ကၽြန္ေတာ္
အသံတိတ္ "သနား" သြားပါတယ္....။
(လင္းသက္)
3.5.2011(11း30)

ကၽြန္ေတာ့ကုိ အသည္းကဲြေစခဲ့ေသာ

တစ္ကယ္ေတာ့
ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး...
ေရစက္ေလး တစ္စက္ပါပဲ....
ဒါေပမယ့္...
ကုိယ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့
သဲနန္းေတာ္ၾကီးတစ္ခုလုံးကုိ
အရည္ေပ်ာ္ ျပိဳက်သြားေစႏုိင္ေလာက္တဲ့ ေရစက္ေလး....။  ။

(လင္းသက္)

ဖိနပ္

 

ပါးပါးလႊာ ခံထားရေသာ
အသား အေရ မွာ
သင့္ေတာ္ရာ တံဆိပ္ ကပ္
ကတၱီပါ ၾကိဳးတပ္ျပီး
ဒုန္းစုိင္း စီး လုိက္ေတာ့
သူတုိ႔ ေဖါက္တဲ့ လမ္းဟာ
ေလွ်ာက္ သေလာက္
ေရာက္....ခဲ့....တယ္။ ။


(လင္းသက္)
4.5.2011( 11း05pm)

အိပ္မက္ရာသီ (၀၁း၁၅ )

မုန္တုိင္းမွာ ေျခေထာက္ရွိရင္
ပင္လယ္ကုိ ခုန္ကူးလုိက္.....

ေဟာဒီ
ဘ၀ တစ္၀ပ္စာေလး ထဲ
ဒုကၡ ေတြ
ခ်ဳိး၀င္ေကြ႕သြားလုိက္တာ
မုိး ေလာက္ က်ယ္ တယ္....

ကုိယ့္မနက္ခင္းေတြ
အိပ္ယာထ ေနာက္က်တာ
အိပ္မက္ရာသီေစာ လုိ႔ ပါ.....

ပဲြသိမ္းခရာ မမႈတ္ခင္
ဒါမွမဟုတ္
အမွတ္စဥ္ တစ္ဆယ္မဆုံးခင္ထိ
ကုိယ္ ဘယ္သရဖူ မွ
မဆုံးရႈံးေသးပါဘူး....

ကံၾကမၼာ ထက္
ကုိယ့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ
ပုိယုံၾကည္လုိက္ ညီမေလးေရ....

တေျဖာင္းေျဖာင္းခတ္တဲ့
လက္ခေမာင္း  ၾကားမွာ
အငွားသတၱိေတြ ရွိေၾကာင္း
ကုိယ္ ေျပာ ျပ မယ္....

ကုိယ့္ပါရမီနဲ႔ကုိယ္
အရြယ္မေရာက္ႏုိင္ၾကတဲ့
ပ်ဳိးပင္ေပါက္ေလးေတြအေၾကာင္း
ကုိယ္ ေျပာ ျပ မယ္.....

ပင္လယ္ကုိ စိတ္နဲ႔ ကူးျဖတ္တဲ့
မုဆုိးေတြ အေၾကာင္း
ကုိယ္ ေျပာ ျပ မယ္....

က်ားရဲ ဂူနံရံေပၚက
အမဲလုိက္ မွတ္တမ္းေတြအေၾကာင္း
ကုိယ္ ေျပာ ျပ မယ္....

ဘ၀ေခါင္းေလာင္း
အခ်က္(၃၀) တီးမွ
မီးထေတာက္ တဲ့
အေျပးသမားေတြ အေၾကာင္း
ကုိယ္ ေျပာ ျပ မယ္....

ေျပာခ်င္တာမ်ားလုိ႔
တစ္ပုိင္းေသေနတဲ့ လွ်ာကုိ
ၾကိဳးတုပ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားျပီး
တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေနတဲ့ မီးေတာက္ေလး လုိ
အေမွာင္ထဲကို
ဖ်ံလုိ ငါးလုိ တြား၀င္သြားၾကရေအာင္....

ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္အိပ္ေနေပမယ့္
တိမ္လုိ....ေလလုိ....
ေမ်ာ လြင့္ ေန တဲ့ စိတ္ က
ေသြးနဲ႔ဆက္မယ့္ မနက္ျဖန္ေတြမွာလည္း
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဂ်ဳိးငွက္နဲ႔
သံလြင္ခက္ေတြ ရွိတဲ့ အေၾကာင္း....။   ။

(လင္းသက္)

8.5.2011( 01း15 am)

အျဖည္႔ခံ

 ဘ၀တစ္ခုလုံးႏြမ္းျပလုိက္
ရင္တခုိလုံး စုိျပလုိက္နဲ႔
ျပဳံးရမွာေတာင္ မခ်ိဘူး....

ညီမေလးသာ ေပ်ာ္မယ္ဆုိရင္
ငါ့အိပ္မက္ေတြ
ျပဳိ  ခ်င္  ျပဳိ   ပါ   ေစ   ေတာ့
ေဆာင္း တခတ္စာေလး
ေအးျပလုိက္ခ်င္တယ္....။   ။

(လင္းသက္)

မွတ္ခ်က္ ။    ။ (ေအာက္တုိဘာ၊ ၁၁ ရက္၊၂၀၁၁။
ညေန ၄း၂၅ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဆရာစာသင္ေနစဥ္
လက္ကျမင္းလုိက္သည္႔ကဗ်ာျဖစ္ေပသည္။)